Yalnız kalmak için yatağıma gider, yastığıma yorganıma sarılır ağlarım. kendimi herkesten ve her şeyden soyutlarım. Çünkü insanın kendisini kötü hissettiği anlarda olur olmaz düşünceleri devreye giriyor ve bitmek bilmeyen bir sorgulama başlıyor.
Veya evde kimse yoksa açarım müziğimi, yakarım bir sigara, balkonda oturup sırtımı duvara yaslar ve yine düşüncelere dalarım.
Kafamı suya sokarım(yüzde yüz işe yarıyor)
Yemek yerim(yüzde doksan işe yarıyor)
yürüyüş yaparım(ferahlatıyor)
açar havai fişek gösterisi izlerim(çok iyi hissettiriyor)
en son, loş ışıkta ağlar uyurum.
Nerede olursam olayım hiç farketmez ağlarım yani bu böyledir.Kesin çözüm değildir ama bir şeye zarar vermektense içimizdeki öfkenin gittiğine inanıyorum bu şekilde.Mesela çok mu sinirin bozuk ? Ağla.Çok mu bunaldın ? Ağla.ilgiye mi ihtiyacın var ? E ağlasanaaaa.
