bizim burada insan nüfusundan çok bulunan hayvandır. Her sokakta 4 kişi grup halinde dolaşırlar. Birde topluca kovalıyorlar, zor kurtarıp atıyorum kendimi eve.
kesinlikle haydar değildir..
haydar, görüklede yaşayan kıl yumağı, dana gibi, hantal, uyuşuk, köftecinin önünden ayrılmayan pis boğaz köpek olduğu söylenen bir hayvanatın adıdır..köpek dediğin sevimli olur koşturur ortalarda arkadaş...
bir kedi kadar nankör ve karizmatik olmaması sebebiyle ısınamadığım başarısız yaratık. sahibine duyduğu yüksek sadakat sebebiyle uzaylılarla yaşamak istemeyen bir uzaylı imajı çizmektedir.
zeki ve duygusal vefakar hayvanlardır. 15-20 yıl kadar önce bir program izlemiştim. köpek psikolojisinden bahsediyordu. bazı köpekler insanları da kendileri gibi köpek zannediyormuş. bazıları da kendilerini insan sanıyormuş. o nedenle ev ahalisi masada yemek yerken o da masaya oturup yemek yemek istiyormuş. buda böyle bir bilgi.
sanki dünyaya sizi mutlu etmek için gelmişlerdir. ömrünün ilk 9-10 ayından sonra, hiç bir zararı yoktur. köpek sahibi olmayan insanların, bu boşluğu nasıl doldurduğu tarafımdan ağır şekilde merak edilmektedir.
kendi yatağını kediye kaptırıp sizin yatağınıza sırnaşan, sonrasında da poposuyla yavaş yavaş itip insanı duvara yapıştıran bir de utanmadan horuldayan hayvan. sarhoş bir koca adeta.
ciddi anlamda sadık hayvanlar. sahibini ne kadar sevdiğini sadece bakışlarından bile hissedebiliyorsunuz. bir insandan çok daha güçlü bir sadakat anlayışına sahipler
hayvanlardan genel anlamda korkan biriyim o yüzden pek yaklaşmam hiçbirine çok fazla da hoşlanmam açıkçası. ama bir gün gerçekten bir hayvanı samimi olarak seversem ve yaklaşabilirsem onun köpek olacağını düşünürüm. şimdi de uzaktan uzağa seviyorum zaten onları.
bir kışın, köye eve varırken, arabanın tekerlerinin karda patinaj yaptığı esnada, tekerin önündeki karları ayakları ile almaya çalışan, bana yardım etmeye çalışan kangal cinsi dostlarım.
