din kendini mantığa dayandırmıyor zaten. sonsuz bir güce inanıp her şeyi mümkün kılıyorlar. ama nedense dinde mantık var da diyorlar, sonsuz bir güce inandıktan sonra her şey mümkün oluyorsa o zaman herkes inandığının doğru olduğunu söyler ve mantık aramaz. ( zaten olan da budur, bütün dinler kendini doğru kabul ediyor, etmese neden insansın zaten, hiç)
işte o mantık aramama noktasına geldiğimiz zaman hiçbir şeyde uzlaşamayız.
mesela adamlar tartışıyor, musa denizi nasıl asasıyla vurup yardı diye.( gerçi bunu dindarla tartışmak da gülünçtür)
dindar adam her şeyin mümkün olduğuna inanıyor çünkü sonsuz bir güce inanıyor.
dinsiz adam ise mantığa göre bunun mümkün olmadığını söylüyor.
işte bakın bu bir dramdır.
çünkü bu iki insanın buluştuğu ortak bir algı yok. gerçeklik algısı ikisin de değişik. bunlar ne kadar tartışırsa tartışın bir sonuç çıkmaz.
zaten işi artık çözenler tartışmaya girmiyor.
karşında hurilere inanan biriyle ne tartışacaksın?
bu bir aşağılama değildir aslında, özünde mantıki temelde buluşmadığın biriyle mantığı temel alarak ne tartışabilirsin?
adam zaten her şeyin mümkün olabileceğine inanıyor, musa denizi değil okyanusu yarsaydı ona inanmayacak mıydı?
inanacaktı tabi, çünkü adamın mantıki kurallarla çelişmesinin kendisi için sorun olan hiçbir yanı yok.
