42 yıllık hayat birikiminin getirdiği bir deneyimle rahatlıkla söylenebilir ki kulunun duasını gördüğünde allah'ın genel tepkisi umursamazlıktır, "çok da tın, çok da fifi" durumudur. çok az bir kısmına riayet etmektedir. tamam kitapta öyle demiyor, "ben kabul ederim, herkesi duyuyorum, sen yeter ki dua et ben gereğini yaparım" filan tamam bunları demek kolay ama pratikte öyle olmuyor işte. kimse yoğurdum ekşi demez. mesela ben bak bana bir iyilik yap mislini veririm, bana bir kelime öğretenin kırk yıl kölesi olurum, bak mesela bir kere ver sen bana, ben ömrü billah sana köle olayım. bak ne kadar kolay bunu söylemek değil mi. ainesi iştir kişinin, lafa bakılmaz.
