Zenci kafasına sahip biri olduğum için pek iyi şeyler hissetmiyorum oradan çıktığımda. Oldukça sık ve kıvırcık saçlarım var ki banyodan çıktığımı görmeyen hiç kimse kıvırcık saçlı olduğumu bilmez, ailem dışında o kafa ile gezdiğimi gören yoktur. Her sabah kalkıp üşenmeden düz saçlarım olsun diye uğraşıyorum çünkü o saçlarla gezdiğim kara günlerde meeeee diye çağırıldığım bile olmuştu. Kuzu muydum ben? değildim. porsuk diye çağırıldığım hatta ruud gullit diye bile seslendiler bana.
işte bu kafanın hem benim için hem kuaförler için büyük zorlukları oluyor. her ne kadar saçın kıvrımına parmak sokmak bir çok kuaför için hoş anlar yaratsa bile işin şekillendirme kısmında ne yapacaklarını şaşırıyorlar. nasıl olsa 10 dakika sonra saçın bozulduğunda küfür edeceksin diyip saça dokunmayanı da gördüm iki kişilik fön parası isteyeni de. bu yüzden ben iyi şeyler hissetmiyorum, saçlarımı gördüklerinde de onlar iyi şeyler hissetmiyor. birbirimizden hoşlanmıyoruz. iyi şeyler hisseden kızları da çok kıskanıyorum.
"Allah'ım saçlarım şahane oldu ya, iyi ki kestirmişim". Tabi bu kuaförün kapısında fönlü saçla söylenen şey. Evde yıkanıp kabaran, şekle sokamadigin saçı görünce daha farklı olabilir.
