ölümün ve ötesinin insanı bir kez daha derinlere ittiği gerçeğiyle yüzleştirmiş bir delinin tahtta olduğu program olmuştur.en az cümlem kadar ironik bir realiteyi sunduğu için okan'a teşekkür edilesi iştir üstelik.
bu hafta murat yılmaz yıldırım'ın insani bakış açısıyla renklendireceği, insanlıktan dem vurup insanlıkdışı yaşayan uç teokratlara can ve allah sevgisiyle örnek olacağını düşündüğüm programdır.
sakin ve huzurlu bir programdı. ve bence okan, okan'ın deyimiyle "varlığından mutlu olunan biri"ni konuk etti bu gece. naif, içten ve de çok kaliteli bir sanatçı, sanatçı sözcüğünün içini dolduran adam gibi bir adamı dinlemek güzeldi.
not:entryi okuyunca farkettim konuğun adını sanını anmamışım. okan'ın konuğu, levent yüksel'di.
dünkü yayınla ceza'yı ne kadar özlediğimizi hatırlatan program. sanırım ceza'nın konuşabilmesi için programlara tek çıkması gerekiyor, diğer türlü artık genç bir delikanlı olmadığından mı yoksa konuşmayı sevmeyen bir adam olduğundan mı bilmiyorum sözü hep diğer konuklara bırakıp bütün derdini programda söylediği iki şarkısına sıkıştırıyor. en son katıldığı beyaz show'da bile yanında iki tane ezik tip olmasına rağmen suskundu. aslında buna ceza artık daha olgun diyebiliriz.
programda bildiğimiz dışında birşey konuşulmadı. aslında tam konuşulacaktı ki * ceza sustu.sadece okan bayülgen için izleyen kitleye daha yakından tanıtmış oldu kendini. onuncu köy albümü ile tekrar ilk zaman ki ne yaptığını bilen insan modelinin üstüne bilgin'lik koydu ceza, dünkü programda tekrar gördük, sevindik. yalnız çok takıldım keşke iki kelam etseydi che guevara hakkında.
bu geceki program sohbet açısından en kıtı olmuştur. berbattı. haluk levent'in geldiği programdan sonra açtık onun şarkılarını tekrar dinledik, feridun düzağaç'tan sonra benim ilham perilerim uçuştu kafamda ya da cemil ipekçi varken bi ocakbaşı samimiyetinde anılar ve birikim dinledik. ceza'dan sonra yarın anlatacak hiçbir şeyim yok şu program hakkında.
izliyorum, çünkü bir insanı televizyonda bu kadar yalın halde bulacağımız program yok gibi.
