üniversitede bu elemana benzer bir arkadaşım vardı. arkadaş dediğim yurtta tanıdım mendeburu. kendisi en olmadık yerde bitirevirdi yerden. devamlı yüzünde bir tebessüm. lan hayt, naber, canım benim sıcak ünlemleri altında sağa sola lafını savururdu. yeri geldiğinde esentepeliyiz biz(izmir. uzak durmak lazım * delikanlıyız, bu alemin kitabını biz yazdık havalarında gökyüzünden güvercin boku bekleyen ağzı havada eser teperdi. yalandan ama.
bi gün, fakülte çıkışında yakaladı yine bu beni. koyu bilal tarzında koluma giriverdi. yumurta topuğu ezilmiş bir hayata sokuverdi beni o anda. nerden çarptıysa artık çakma bir güneş gözlüğünü gözüne geçirdiği gibi başladı kör taklidi yapmaya.
-denek abi, beni çıkışı kadar götürüver allah rızası için.(koluma girmiş, bir elini uzatmışş sağı solu yokluyor.)
2 cm lik merdivenlerden iniyoruz.
-alllaaah, düştüm anaaam. denek abi ne diye uyarmıyorsun. körüm ben kör. ühüüü.
hay allah çattık manyaa.
x-bak bilalcim önünde ağaç var. bak ağaç. kestane. bi tarafını çizmesin. aman dikkat. seev onu okşa onu.
sev dedik ya illa işin bokunu çıkaracak. sarılıyor kitapsız ağaca. kızlar mızlar geçiyor. bağırıyor bu;
-ühüüüü köre bir yardım. ablaaa sen yardım et bari ablaaa, böhüüüü.
la git deli.
ama iyi çocuktu. gırgır tiplerden tam. bir gününü sıkılmadan geçirirsin böyleleri ile.
