internetle pek alakası olmayan, taşralı bir garsonu hakir görmüş ve onunla 'sözlük binası adresi vermek suretiyle' taşak geçmiştir, kendisini kınım kınım kınıyorum, eğer ki, zirveyi erken terk etmiş olmasaydı, daha başına neler gelecekti neler, neyse ki ucuz atlattı.
ilk zirvesinde, kendisini keklediğimiz için, şahsım adına tekrar tekrar özür diliyorum, bana tekme tokat dalsa yeriydi, o derece uyuz ettim kendisi.
-yauv siz ne ayaksınız?
-efendim?
-bu sözlük mözlük diyollar ya hani, ne ayak?
-hmm, böyle 8 katlı bir bina, iş yeri gibi düşün
-düşüneyim
-evet düşün, işte orda hepimizin bir odası var, bilgisayarlarımız var, ordan yazıyoruz işte
-hmmm, ben de yazabilir miyim?
-yazarsın tabii, üye olman gerek önce
-hmm, tam olarak nerde yeriniz?
-(vay mal vay) karaköy'de
-bana yazsana adresi
-(salak yemin ederim geri zekalı bu çocuk ya) kağıt ver de yazayım
-...
afedersiniz ama ne mal insanlarsınız ya. alt tarafı bi nik. sen yabancı dilde bi nik alınca ben sana "vay i.ne nasıl türkçe dışında bi nik seçersin? dilini inkar ediyorsun işte" diyor muyum?
ulan alt tarafı bi sözlük ya. yapmayın, bu kadar merkezinize almayın şunu.
kendisini önceden tanımama rağmen garsonları sevmediğini yeni öğrendiğim yazardır. sevmemesini anlıyorum da tekme atmaya çalışması çok ayıp çok... kınıyorum.
sanırım ki şaka senaryosunun en büyük kurbanıdır. mekandan karaköy'e inerken peşimizden koşan kırık bir garson gördüğü anda mübalağa olarak bildiğim bir halk deyiminin gerçekliğini göstermiştir şahsıma... (bkz: gözleri yuvasından fırlamak)
bir de önemli detay dik yokuşlardan tek başına inemeyeceği izlenimi oluşturmuştur şahsımda...*
