son 30 gündür bir önceki günden farklı neredeyse hiçbir şey yapamamış olmanın bir sonucudur.
insan, konuşmaktan en çok hoşlandığı kişiyle konuşurken bile konuların tekrara düştüğünü farkedince aniden gelen moral bozukluğunun önünü alamıyor.
yahu yemin ederim bu artık bende bir fobi olarak belirmeye başladı. konuşacak bir şey bulamıyorum oğlum!..
en yakın arkadaşlarımı saymıyoruz tabii, illa ki bir kız muhabbeti, geçmiş konuları, anılar, defterler açılır muhabbeti yapılır, güzel de olur hani...
ama yarın öbür gün, bir kız ile tanıştık diyelim, muhabbet kuramazsak, daha başlamadan bir aşkı bitirmiş oluruz. ki bu da bana çok koyar. düşünsene kız ile yan yana yürüyorsun ve ağzından bir şey çıkmıyor??? kız sana sen ona bakıyorsun!..
Bazen başıma gelen durum. Aslında konuşacak konu olmasına rağmen ''o'' kişilerle o konuları konuşamıyorsun.
Bundan dolayı da karşıdaki kişiyle konuşacak bir konu bulamıyorsun. Bu durum belkide bazı kişiler karşısında kasılmak ile alakalıdır.
sevgiliyle ilk telefon konuşmasında konuşacak hiç bir şey bulamayıp saatlerce biyolojinin türkiyede ki yeri ve biyologlar derneğimizin neden olmadığını anlatmıştım. neyse ki sevgili sabırlı çıktı.
