Gösterişten uzak, tamamen işlevselliğe ve yaşamsal gerçekliğe yönelerek; sanatçıyı, bir mimar ya da mühendis olarak ele alır. sanatın, toplumun yeni koşullara göre yapılandırılması ve gelişimi için var olması gerektiğini savunur.
eğitimde yapıcı(constructivist) yaklaşım olarak geçer. kişinin bilgiyi, dış dünyadan gelen uyarıcılarla kendi zihninde önceki deneyimlere dayanarak yapılandırmasıdır. bu yüzden tek ve nesnel bir gerçeklikten söz edilemez.
rusya'da 1913'te ortaya çıkan bir sanat akımıdır. sanatın, modern teknolojinin biçimlerini ve süreçlerini yansıtması gerektiğini savunurken sanat konusundaki geleneksel yaklaşımları bir yana atmıştır. bu, özellikle endüstriyel malzemelerle ve tekniklerle, parçaları bir araya getirerek "inşa" edilen heykel için geçerliydi. resimde de aynı kurallar 2 boyutlu bir düzende uygulanmış, makina teknolojisini anımsatan strüktürler yapmak için soyut biçimler kullanılmıştır. bunlar neredeyse birer yapı gibi havada asılı dururlar. naum gabo, lissitski, popova, tatlin, rodçenko, moholy-nagy bu akımın önemli temsilcilerindendir.
1920 li yıllarda rusya da ortaya çıkmış bir sanat akımı. resim, heykel ve mimarlık alanlarında egemen olmuş. genelde çağdaş malzemeleri kullanan ve geometrik bir kompozisyon anlayışını benimseyen bir tutumdur. ünlü konstrüktivistler arasında; kasimir malevich sayılabilir.
