bu anne benim annemdir. şöyle ki , halı saha maçından yorgun bi halde eve gelmiştim. 5 dakika dinlendikten sonra dolapta soğuk bir şeyler aramak için dolabı açmıştım. lakin dolapta sudan başka içecek hiçbir şey olmadığını görmüş ve üzülmüştüm. tam dolabı kapatmaya niyetlenirken şeker hastası annem tarafından marulların ve domateslerin arasına titizlikle saklanan coca cola zero dikkattimi çekti. şanslı olduğumu düşünerek bir bardak kaptım ve kolayı bardağa doldurmaya başladım. ta ki kulağımın dibinden geçerken ıslık çalan o terliğe kadar.. neye uğradığımı şaşırdım ve arkama döndüm. arkama döndüğümde annemin suratında yavrusunu sırtlanlardan koruyan dişi aslanın bakışları vardı adeta. '' anne ?'' dedim ve gerisi şu şekilde devam etti;
- çık giiiiiit mutfaktan!
+ noldu ya?
- baban gibi hazırcısın! bir kere de siz gelirken bir şey alın be!
+ ya 1 bardak sad..
- bırak o bardağı! hep ben hep ben! yeteer!
+ ....
(boynumu eğdim ve odama doğru yol aldım)
yanlış anlaşılmaması gereken, kolanın sağlığa zararlı olduğunu bilerek çocuğunun içmesini engelleyen bir de bunu 'işte ben çok düşünceliyim' gibi hallerle değil de hazırcı olmayın diye içirmiyorum diyecek kadar mütevazı annedir.*
