enerji patlaması yaşayan çocuktur, haşarıdır, sıradışıdır, asidir, esnektir işleve takılmayan bir bireydir. zira kapı pencere tırmanmak için yapılmamıştır. denemeleri esnasında yeri bir kaç kez öpmüşlüğü de olabilir. çocukluk yıllarımızdan kopup gelen, an itibariyle maziye dalmama sebebiyet vermiş çocuktur.
ev içinde boş beleş geçen zamana anlam katmayan çalışan çocuk ve aile büyükleri arasında gerginlik sebebi oluşuran eylemdir.
bireysel olarak geliştirilir ,ancak misafir çocukları ile tehlikesi iyice ortaya çıkar. misafir çocukları gelince evin içinde bir birini gören tüm kapılar tutularak yarış yapılır; topu topu 190 cm lik kapılarda. illa li çocuklardan biri düşer ve ebeveynler sizin durmanız için feryat ederler.
çocukluğunuz bir kez daha sekteye uğrar...
geçmiş olsun.
tırmandıktan sonra kendini horoz sanıp (evet bence de ne alaka horoz, kuş mu kalmadı dünyada) ü-ürüüüüüüüüü nidaları eşliğinde aşağı atlayan çocuktur. diğer bir çoklarının aksine hiç azar işitmemiştir, deli sanıp kendi haline bıraktılar herhalde, pek bulaşmadılar.
ama gün gelip de boyu uzayıp aynı yüksekliğe ulaştığında bile o tırmandığı yükseklikten aşağı baktığında aldığı tadı alamamış, alamayacak çocuktur.
özenilen, imrenilen çocuktur. büyüyünce beden eğitim derslerini zevkle dinlemiştir, ortaokulda mahalle futbolunda, lisede ise strettball'da efsane isim olmuştur. kız ise okulun voleybol takımının en gözde oyuncusudur. beş yaşına kadar koltuktan aşağı annesinin elini tutmadan inemeyen bir çocuk kapılara da da örümcek adam gibi tırmanamaz ki. o tırmananlara böyle özenir özenir, gözünde büyütür.
yine sonunu bağlayamadım. tam bir türküm. bi hevesle "ohoahoaha bu sefer döktürücem çok güzel yazıcam" diye başlıyorum ortalara doğru nasıl bağlasam korkusu sarıyor içimi. çok iç burkucu çok.
