az evvel popovich kendisini alkışlatırken, diğer oyunculara veda ederken gözlerimi doldurandır. 1 ay evvel falan yazmıştım öyle aşırı fanı değilim diye ama duramıyor insan.
arkadaşlar farkında mısınız bu yalnızca basketbol dünyasının değil, bütün spor dünyası hatta insanlığın kaybıdır. bu bizim jenerasyonun birer birer emekli olmasının başlangıcıdır.
bu yaşlandığımızın işareti lan.
bakın göz açıp kapayana kadar lebron'Un son maçını izliyor olacağız, , daha sonra messi ve jenerasyonun diğer büyük yıldızları. yıllar geçtikçe stephen curry'nin bile final maçını göreceğiz.
önümüzdeki senelerde kendisini nba'de göreceğimize de eminim ayrıca.
efendi gibi gelmiş, efendi gibi giden basketbolcudur. Lakers'ın berbat kadrosuna ve o kadar ezilmelerine rağmen maç içinde güzel hareketler yapan rakiplerini bile benchte alkışlamıştır. Adamın ham maddesidir kobe.
kobeyi, kobe olduğu zamanlarda canlı canlı izleyenler artık çocuk değil. çoğu üniversiteyi bitirip iş hayatına giriş yaptı. 81 sayı attığı maçı canlı izleme şerefine nail olan birisinin hüzün dolu cümleleri bunlar.
Fenerbahçe'de obradovic'in takiminda olsaydı ya ben sahaya iner bunu bicaklardim, ya obra reyiz yatirir sikerdi bunu. Lakersin acinacak halde olmasinin sebebi bu aptallik abidesidir. Sayi atamiyor, hucumu yiyor, saniyeleri eritiyor. Kim bu? Aptal. Siktir git artik.
basketbolu bırakmasa keşke dediğim sayılı oyunculardan. sırf bu adamın maçları için sabah 5 e kadar oturduğum çok olmuştur. pişmanlık hissi yaratmayan sayılı oyunculardan. black mamba olmak kolay değil tabi :D .
herhangi bir videosuna denk geldiğimde, deliler gibi basket oynama isteği uyandıran efsane. başka hiç bir nba oyuncusunda bunu hissedemiyorum. son 4 maçı kaldı. artık nba de izlenmez.
Basketbolu izlememin ve basketbol oynamamın sebebi olan insan üstü bir varlık. Daha 5-6 yaşlarında yuvaya giden bir çocuktum, malum zaman farkı yüzünden Lakers maçları 5.30da başlardı, ben de saat 6da yuvaya gitmek için uyanır sabahki çizgi film kuşağı için show Tv'yi açardım, her zaman çizgi film olmazdı, bazen sarı mor formalı bir takımın, daha haberim olmayan bir spor dalında maç yaptığını izlerdim. ilk başlarda çok sinir olduğumu hatırlardım bu duruma, en sevdiğim çizgi filmler show tv'deydi ama lanet olası bir spor yüzünden zaten hiç sevmediğim yuvaya bir de moralsiz gidiyordum. Sonra yavaş yavaş öğrenmeye başladım sporu, topu daha çok çemberin içinden geçiren kazanıyordu maçı ve genelde hep şu sarı mor formalı önünde Lakers yazan takım kazanıyordu maçları. Çocukken hep kazananı seversin ya bi anda Lakers kazansın diye izlemeye başlamıştım maçları ama bir kişinin oyunu bana çok farklı geliyordu, daha adını bile okuyamıyordum ama 8 numara diyordum, smaç vuruyor, şut atıyor, pas veriyor, takımda başka yıldızlar da vardı tabi ama ne bileyim işte çocuk aklı ile, sempatik de bi suratı olan 8 numara beni cezbetmişti. işte ta o günlerden beri ben o 8 numarayı takip ediyorum, onun sayesinde daha küçük yaşta basketbol oynamaya ve takip etmeye başladım, belki geçirdiğim pek çok sakatlık yüzünden bi basketbolcu olamadım ama hayatımda çok büyük bir yer kapladı hep basketbol ve Kobe. Lakers'ı onun sayesinde sevdim, küçükken arkadaşlarım Lakers mı bjk mi dediğinde bile Lakers derdim. En büyük hayalim bi gün onu canlı izlemekti. Olmadı belki bunu yapamadım ama bana o kadar çok şey öğretti ve kattı ki, onu görmemek büyük bi pişmanlık değil benim için artık. Asla vazgeçmemeyi öğretti, ne olursa olsun işimi yapmayı öğretti, herkes bana karşı dursa da yerimi korumayı öğretti. inatçılığımı, birşey yaparken herşeyimi vermeyi belki ondan öğrendim ( doğrusu bu durum fiziksel olarak çok zarar verdi.). Bana pek çok şey kattığı kesin ve bugün onu son kez oynarken görücem. Şimdiden gözlerim yaşlı, akşam ne halde olurum bilmem. 5..4..3..2..1... Seni hep sevicem Kobe!!!
Bu gece basketbolu bırakıcak olan yaşayan efsane. Hiç unutmam baştan sona canlı izlediğim ilk maçı 2005-2006 sezonun ilk maçı olan Lakers - Denver maçıydı daha sezonun ilk maçında 0.6 kala Pepsi Center'da atmıştı maç kazandıran basketi . O günden sonrada zaten televizyonda olan hiçbir maçını kaçırmadım sonrada League Pass olayı geldi zaten. Vay be dün gibi demek ki reisle o gün başlayan hikayemiz bugün bu şekilde biticekmiş. Bize bu oyunu sevdirdiğin , öğrettiğin, asla pes etmemeyi ve yeri geldiğinde sorumluluk almaktan kaçınmamamız gerektiğini öğrettiğin çok teşekkürler.
Bir kobe fanı değilim ama üzdün be black mamba. Seninle öğrendik biz kazanma hırsını o çene çıkınca durdurulamayacak bir canavara dönüştüğünü gördük formayı ağzına alınca o atacktan eli boş geri gelinmeyeceğini seninle öğrendik .Son maçı black mambanın tabiki de kaçmaz. Tabi ki de izlicem uykusuzluktan kırılana kadar o maçı izlicem.
seni hiç sevmedim kobe. belki lakers oluşundan, belki his majesty'yle bir tutulmandan, belki sacremento kings'e yapılanlardan, belki hep güçlü takımlarda oynamandan, belki de hepsinden biraz biraz ama...
sana saygım büyük be kobe! kazanma azmin, onca sakatlığa ve acıya karşın oynamaktan vazgeçmeyişin, hemen hepsi his airness'tan kopya olsa da yüksek fundamental gerektiren hareketlerin, alt çeneni öne çıkartıp kızgın boğa gibi bakıp "aha sıçtık" dedirtmelerin, pussy'lere haddini bildirmelerin, gerektiğinde lockdown defense oynamaların
sen de şanslıydın hani. kariyerinin son demlerine kadar hiç kalıcı hasar bırakan sakatlıklar geçirmedin. ama şans bu ya; son bir yüzük kovaladığın, olduğun şampiyona yakışır biçimde kariyerine nokta koymaya niyetlendiğin dönemde önce dwight howard gibi bir şerefsize çatman, sonra yönetimin düzgün bir kadro kuramaması ve sonunda da sakatlık! yakışmadı ki böyle gitmek. sana parmağına son bir yüzükle veda etmek yaraşırdı. sana finals mvp ödülü ve kupayı kaldırarak gitmek yakışırdı. olmadı, olmadı, olmadı...
ben hâlâ seni hiç sevmiyorum kobe ama doğruya doğru, senin kadar saygı duyduğum çok az basketbolcu var.
çok değil, bu sabaha karşı 05:30'da son maçına çıkacaksın*. nasıl ki 1996 nba draft'ından beri 20 yıldır izlediğim gibi bu gece de seni izleyeceğim; basketbolun hâlâ basketbol olduğu günlerimizi yâd ederek. sallamama neden olduğun her türlü sövgü için bağışla. sen işini yaptın. sen işini en iyi yapanlardandın. sen gerçek bir efsaneydin.
yıl 2005 liseye gidiyorum ilk defa ciddi olarak nba takip ediyorum. karşınıza hep o zamanların efsanesi Kobe çıkıyor. şimdi askerdeyim ve son maçı bugün izleyemediğim için içim buruk. koca yürekli galatasaraylı
aga icimde koca bir deniz dalgalanıyor su an kobe hakkında yazacaklarımı düsünürken fakat yaz yaz bitiremem o yüzden yazmayacağım. sen allahın bir lütfusun be.
