" Evet, senin de anladığın gibi kıyamete çok az bir zaman kaldı. Dünya'dan geriye hiçbir şey kalmayacak. işte sevgili delikanlı! Bu yüzden, yaşadığın şu günlerin değerini bil! "
Taksiciliği hobi olarak ve yeni insanlar tanımak için yapan Türk Dili ve Edebiyatı ve Sosyoloji mezunu yazar.
Neyse, size bir Oktay Rifat şiirinden birkaç dize paylaşayım.
sen lambayı yakar yakmaz
tanımadığım biri çıkıyor kapıdan
sen gelince sözgelimi
camdan bakınca ya da oturunca
vapurlar düdük çalıyor
tavan çarşaf gibi mavi ve düz
kucağımda bir ikindi meltemi
seni seviyorum.
" Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor. "
" Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi. Her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile.. Ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu. insanların çoğu gibi canı sıkılıyordu. "
Ay, daha geleli 2 gün olmuş, beni engellemiş. Ben 14 yıldır buradayım. Muhtemelen amcan yaşındayım. Ben bir şey kaybetmem, sen kaybedersin güzel kızım.
Durmadan avuçlarım terliyor, inildiyor ardımdan Girdiğim çıktığım kapılar. Trenim gecikmeli, yüreğim bungun, Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar. Ne zaman bir dosta gitsem, Evde yoklar. Dolanıp duruyorum ortalıkta. Kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim, Rakım bir türlü beyazlaşmıyor. Anahtarım güç dönüyor kilidinde, Nemli aldığım sigaralar. Ne zaman bir dosta gitsem Evde yoklar. Kimi zaman çocuğum, Bir müzik kutusu başucumda Ve ayımın gözleri saydam. Kimi zaman gardayım Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar. Ne zaman bir dosta gitsem, Evde yoklar. Bekliyorum bir kapının önünde, Cebimde yazılmamış bir mektupla. Bana karşı ben vardım Çaldığım kapıların ardında, Ben açtım, ben girdim Selamlaştık ilk defa.
"insan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. insan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. insan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. insan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız "
