Hala bu kişisel gelişim zırvasına inanan insanlar görüyorum etrafımda.
''Dinleyin sürüngenler; sizler özel değilsiniz, sizler güzel ya da eşi benzeri olmayan kar tanesi de değilsiniz, sizler işiniz değilsiniz, sizler paranız kadar değilsiniz, bindiğiniz araba değilsiniz, kredi kartlarınızın limiti değilsiniz, sizler iç çamaşırı değilsiniz, sizler herkes gibi çürüyen birer organik maddesiniz. Bizler bu dünyanın şarkı söyleyip dans eden pislikleriyiz. Hepimiz aynı pisliğin lacivertleriyiz.''
barnum etkisi olarak da bilinen güzel bir tespit var. wiki'de şöyle bir tanımı var;
"bireylerin, özellikle kendileri için hazırlanmış gibi görünen ama aslında büyük çoğunluktaki insanlara uyacak kadar genel ve belirsiz kişilik betimlemelerine yüksek puan verme eğilimlerini anlatan bir gözlemdir."
bu fenomen daha çok burçlar üzerine temellendirilmiş.fakat kişisel gelişim kitapları da benzer şeyleri vaad ediyor.
farklı düşünce yapısına, farklı kültürel ve ahlaki değerlere sahip kişilere aynı telkinleri verip, sonunda benzer başarıyı hedeflemelerine yönelik bir nevi umut tacirliği yapıyor.
başarıyı ve istenilene ulaşma azmini tetiklemek, bu kadar objektif ilkelere ve "önce her sabah, ayna karşısında çok güzelim diyerek güne başlıyoruz" ayarında tekrarlamalara mı bağlı?
insanlar, bir şeye ulaşmak için uzun süre emek verdikten sonra, o şeye ulaşıp tatmin olmadıklarında bunu çok kolay dile getiremez. çünkü bunun kabulü, uzun süre verdiği emek ile elde ettiğin şey arasındaki zaman-tatmin farkıdır. her daim ikincisinin ilkinden fazla olması istenir.
okuduğu kişisel gelişim kitabını, hayatına tatbik etmek için fırsat kollayan kişi de, zamanını çöpe atmak istemediği için, tatmin olmak istiyor.
özellikle bu kitapları yazanların kendi gelişimlerini tamamlayamayan insanlar olması ayrıca komik bir durum.
Mesela adam;
"Balıkçılık ve Balık Tutma Sanatı" adında kitap yazıyor, olta tarifleri yapıyor ama yazar hayatında 1 kez bile eline olta almamış, balık tutmamış,
yada
Liderlik konusunda kitap yazanlara bakıyorsunuz hayatları boyunca kendisi dahil yanında 3 yada 4 kişi çalışmamış, çalışmışsa da bu çalışanlarda türlü bahaneler ile işi bırakmış, adama eleman dayanmıyor ve yazdığı kitapta liderlik ve vasıflarını anlatıyor.
Evet çoğu renkli kapaklarıyla satılması için can atılan sadece maddi gayesi olan tırt şeyler. Eğer kişisel gelişim mahiyetinde bir kitap okumak isterseniz, Kindi'nin Üzüntüden kurtulma yolları eserini okumanızı öneririm.
kişisel gelişimle, bir işyerinde çok iyi pozisyonlara gelinebileceği anlatılan bu kitaplarda, sürekli bill gates, sakıp sabancı gibi gerek yurt içi gerek yurt dışı örnekleri verilir. ama bizim keriz okuyucu bilmez ki bu adamlar şirket içinde yükselip mevki peşindeki insanlar değil, bu adamlar sıfırdan kimsenin yapmadığı bir işi yapıp, doğru zamanda doğru ata oyunayıp, biraz da şanslarının yaver gitmesiyle milyoner olmuş insanlardır.
doğru zamanda doğru at dışında hepsi palavradır, ki bu bir işin geleceğini tahmin etmektir hiç kimsede bunu kesin olarak bilemez, sadece analizler yaparak ihtimalleri yükseltirsiniz. bunu yapabilmek içinde kişisel olarak gelişmeye ihtiyacınız yok zaten. sanayide ne patronlar var iki lafı bir araya getiremeyip, gece gündüz kurtlar vadisi izleyip milyoner olmuş.
Bu kitaplar hayatın gerçeklerinden çok uzaktır. Zaten yazılmasındaki amaç da insanı gerçeklere hazırlamak veya insanlara gerçekleri göstermek değildir. Yazar, kitabı çok satıp daha çok para kazanmak için okuyucuya bir kamyon gaz verir, sen aslansın sen kaplansın diyerek coşturur ve böylece okuyucuya şirin görünmeyi ve kitabını beğendirmeyi amaçlar. Zavallı okuyucumuz da orada yazılanları gerçek hayatında 'taklit' ederek bir yerlere varmayı dener, ancak bu durumun, insanların gözünde deli saçması hareketler olarak algılanmaktan başka bir getirisi olmaz. Okuyucu, bu durumu kendi beceriksizliği olarak algılar ve Sonunda bunalım kaçınılmazdır.
