150.
-
Her son bir başlangıçtır.
152.
-
"..."
yok abi sansim yok. kitap oldursunlar, baska olmazdi son cumlem.
153.
-
"yine uykusuz kaldı" olurdu.
154.
-
Olmadı kapı pencere kırar mutluluk dileriz.
155.
-
uçsuz-bucaksız ormanın derinliklerinde ağır adımlarla sonsuzluğa yürüyordu... bir daha dönmeyeceğini biliyordu... yağmur başlamıştı...
156.
-
Vardır demiş kapatmış kapıyı.
