kısmen de olsa sıklıkla tercih ettiğim eylem.
genelde ihtiyaç duyduğumda, bir ihtiyacımı giderebilmek için insanlarla iletişime geçerim. bilgi almak için soru sorarım, söylenene karşılık veririm.
uzun süreli irtibat da kurmam. yalnızlık benim can dostumdur.
çevrenizde onlarca, belki de yüzlerce insan olsa bile bazen aslında hiçbiriyle aynı frekansta olmadığınızı fark edersiniz. sizi gerçekten anlayan ya da en azından anlamaya çabalayan kimseyi bulamazsınız. yapılan her muhabbet, konuşulan her kelime yalnızca içinizi şişirmekten, sizi bunaltmaktan başka bir işe yaramaz. bu gibi durumlarda sessiz sedasız kabuğuna çekilmeyi, kimseyle iletişim kurmamayı tercih eder insan, hakkıdır
Kötü bir kaçış yöntemi, şu an benim de içimden geliyor herkese bağırıp çağırıp sonra da hiçbiriyle muhatap olmayasım var ki ortada onlarla ilgili hiçbir sebep yok. Kimseyle konuşmayınca ilginç bir döngüye giriyor insan. birilerinden bir şey bekliyorsun ama konuşasın da yok.
