Dün akşam bunu hissettim. Ana baba kardeş arkadaş sanki kimse benimle olmak istemiyor gibi. Ağladım bok gibi hisettim. Sonra bugün için beni ısrarla çağıran birine bugün gelemeyeceğimi söyledim. Annem aradığımda ağladın mı dedi. Normalde hayır derdim. Evet dedim. Banane amk kim bilirse bilsin. Sonra neden üzülüyorsun ne yapsan iyi hissedersin yanına geleym mi vs dedi. Yok dedim. Sana okuyayım dedi. Biraz daha konuştuk sonra okudu. Ben yine ağladım ve rahatladım. Çünkü çok daha bok gibi hissettiğim ve yine de koşmak zorunda olduğum zamanlar da olmuştu. Öyle bok gibiydi ki.
uzaktan gelen bir arkadaşım buluşmak için haftaya uygun musun diye mesaj atı. Sonuç olarak görüntüde birileri beni seviyor ve buluşmak istiyor gibiydi. Her zaman böyleydi zaten de. Anlık çöküyor işte. Küçük detaylar. Her zaman fark ederim. Şımarıklık da yaparım. Dün niye yaşadığımı sorguladım çok. Ölmeye yemiyor bi tarafım. Ama bu taraf da sarmıyor işte.
