Bu konuda ayet ya da hadis varmı bilmem ama, bu çok anlatılır. Yani kul Mevladan fazla severse birini sonu hüsran olur derler hep. Hayatı, dünyayı, görevlerini ve Mevlayı unuturcasına birine aşık olmak, bağlanmak hep ayrılık getiriyor genelde. Kendimden biliyorum. Tasavvufta pek uygun görmezler faniye tapmayı.
hayatta böyle değil midir, birini ondan vazgeçecek kadar seversiniz o da alır bir şekilde uzaklaştırır onu sizden, sonra kendisine dönmenizi bekler ama farkında değildir hayatınızı almıştır zaten. size de boşluk kalır.
az sevilenlerin sonsuza dek baki kalacağına dair yorumu haklı çıkaran bir beyan. resmi gazete'de yayınlanmadan inanmamak lazım kaynağı hakkındaki rivayetlere.
aslında hayatın özeti gibi sözler. çok hakim olduğum bir konu değil ama muhmetelen böyle bir ayet, hadis yok. biri uydurmuş,ağzına sağlık güzelde uydurmuş sonra allah a mal etmiş olsa gerek. kime ait olduğundan ziyade doğruluğu önemli bizim için.
doğruluğu muamma olan bir sözdür. diyelim ki biri sizi içten içe ondan daha çok seviyor ama sizin haberiniz yok. ölen siz oluyorsunuz.
edit: az önce danıştığım ve din bilgisine güvendiğim birine sordum. aslı kimi benden daha üstün görürsen onu senden alırım imiş. bununda doğruluğunu muammaymış.
