dış dünyaya kapanıp kendi kabuğuna çekildiğin andır.. daha az konuşursun ama daha çok söz söylersin..belki daha az kişi anlar ama anlayan tek kişinin varlığı ile dahi yetinebilirsin..insanların hayatta kalma mücadelesinde oynadıkları ucuz oyunları ,hırs,bencillik,sahtekarlık ve samimiyetsizlik içindeki çırpınışlarını izlerken ,garip bir haz alırsın,onlardan biri olmadığını düşünürsün ve bu tekbaşınalığında mutlu olduğunu hissettiğin an olgunlaştığını farkedersin..
lise yıllarında,hayatının en sosyal zamanlarını yaşarken üniversitenin son yıllarına gelindiğinde yalnızlığa yakılan sigaranın dumanına bakakalındığı andır.
edit:amına koyayım ne var yani ha bu yıl ha bir dahaki yıl .ne yapayım birader eksilememen için direk üniversiteye mi koşayım nedir olayın senin ? üniversiteye geçince sınıf mı atlanıyor,yalnızca üniversite gençliği mi fikir belirtecek burda veya geyik yapacak .öyle olsun o zaman sen fen-edebiyat fakülteli halinle ingilizce öğretmenliği okuyan halinle sırf benden 2 yaş büyüksün diye kendini bok sanmaya devam ededur .sikeyim senin sana ayda yırtınsan 2 bin lira verecek akademik hayatını ve sana kattığı egoyu birader .
