uzun süredir yaşadığım durum. mustaribim diyemem, herhalde alışmışım. geçen bir erkekle kızın dost olamayacaklarına dair sosyolojik kanunlarımdan birini irdelerken aklıma geldi.
şaka maka yıllardır arkadaşlarım arasında kız yok. şöyle bir telefon edebileceğim naber nasılsın diyebileceğim, ya da arayıp hatrımı soracak, soran kimse yok. elbette çoğu evlendi barklandı. zaten sevgilisi olan ya da evlenen ve çocukları olan kadınların ekserisi için arkadaş seviyesinde bile diğer erkeklerin değeri yoktur.
işyerimde de zaten yok, olanlar çalışanım konumunda.
