Keşke insanlar sarılınca iyileşebilseydi kırgınlıklarından.
Kötü hisseden insanlar görüyorum yolda giderken, ağlıyorlar sessizce, bazen gözlerinin dalışına denk geliyorum, kimi zaman derin bir nefes verdiklerini duyuyorum. Orada, burada kötü hisseden insanlar var, biliyorum. Çevremde zor zamanlar geçirenler var. Yorgun herkes bir şeylerden. Kırgın herkes. Ve ben onlara sadece sarılmak istiyorum çünkü bir noktada hiçbir şey çözmüyor onların problemini.
Sarılmak ve onlara güç vermek, omuzlarındaki ve yüreklerindeki o ağırlığı onlarla paylaşmak istiyorum. Ama bunu yapamam. Bu da kötü. insanların gözümün önünde acı çekmesini izlemek bana acı veriyor.
Sözlüğe girmediğim müddetçe şu başlığa bi dolu şey yazasım geliyor. Ama yazmaya başlayınca "bugün bir keşkem yok." diyorum. Bu iyi bir şey gibi geliyor ancak bir "iyikim" bile yok. Bunları harmanlayınca çokta yaşamadığımı düşünmüyor değilim. Neyse. Bugün de öyle işte.
duyulan pişmanlığın ön kelimesidir. keşkeler; iyi ki ile başlayan cümlelere çevrilebilir. keşkelerinizin karşısında; iyi ki yapmışım veya iyi ki olmamış diyebilirsiniz. demem o ki; anı yaşamaya gayret edin. faydası var. özgüveni artırır mutlu olursunuz. çünkü, siz ne kadar uğraşırsanız uğraşın, keşke dediğiniz şey hep olacaktır.
KEŞKE, EN HÜZÜNLÜ kelimedir hayatta.
bunun ne anlama geldiğini ben de bilirim,keşkeler hayatın önüne geçemiyor maalesef, hayat çok daha hızlı.
bazen acı, bazen mutlu, bazen sürprizli..
bizi nasıl günler bekliyor biliyor musun?
mutlu günler olsun istiyorum, bunun için elimden geleni yapacağım, söz veriyorum. senin için hiç keşke demek istemiyorum.
dileyelim keşkelere koşup yetişecek kadar uzun ve mutlu bir hayat olsun bizim ki..
