soğuk kış geceleridir, eşime sarılıp uyumak varken yine yalnızlık ve sarıldığım yastık ne kalp atışı var ne nefes alıp verişi, her neyse ne eşim var ne işim, neyse allah tren kazası vermesin.
Evlenince de ah şu lanet karıyı niye aldım bekarlık dururken dersiniz. Şimdi burada kimse vır vır yapması.
Edit: ya tamam belki öyle demeyeceksiniz ama kimse tutup da karısına/kocasına sarılıp uyumayacak ya kimse omzuna yaslanmış eşinin saçlarıyla oynamayacak. Bunlar hep filmlerde olur canısı.
son iki üç aydır devamlı herhalde.
sıkıldım gece hayatından gerçekten ve alkolden ve tütünden ve ergen kızlardan.
tavır triplerden, anlamsız hal hareketlerden.
