geçen bir mekanda oturuyorum. üç kişi geçti, bir erkek, iki kız dışarıdan. bakmadım. az sonra başımı çevirdim, birkaç saniye boyunca hareket etmeden durup gülerek bana baktılar, sonra da yandaki mekana girdiler.
bu saçmalığa anlam veremiyorum. mesela ben uzun süredir, gerekmedikçe, çoğu insanlar göz teması ve iletişim kurmuyorum. ama bazı insanlar var ki herkesin kendisini görmesi ve fark etmesi için kendilerini parçalayıp sevimsiz ve itici oluyorlar.
seninle göz teması kurmak zorunda mıyım ? hayır.
seni fark etmek zorunda mıyım ? hayır.
ben sabredip bu prensiplerime devam ettikçe kendilerini gözüme sokmak için uğraşan o kadar çok ilgi çekme delisi, şımarık tip oldu ki anlatamam. adamda, kadında öyle bir ego var ki zannedersin kral, kraliçe.
gereksiz, anlamsız, tatsızca uzayan bir hastalıktır. insanlara rahat verin.
