pipim sönük halde inanılmaz küçükken kalkık halde inanılmaz büyüyor. Et pipiler böyle oluyormuş sanıyorum. Kızlar sönük halini görünce bu mu yani diyor şahlanınca korkuyorlar.
Herhangi bir şey ikram edildiğinde ve ısrar ediliyorsa özellikle o şeyi yemem ve almam. Mesela gittiğim bir restaurantta garson “x yemeğimiz çok meşhur denemenizi tavsiye ederim.” Dediğinde o yemek benim için bitmiştir. Yahut bir ürün övülür övülür ve almam gerektiği konusunda ısrar edilirse alasım varsa dahi almam. Pasif agresiflikte olabilir bilmiyorum.
Kendimi her şeyin en kötü ihtimaline hazırlıyorum sonuç iyi olunca seviniyorum bi çeşit totem yaptım belki de iyi olmasını içten içe umut ettigimdendir.
Kalbim vardır, onunla gerçeği anlayamam. Gözüm vardır, onunla göremem. Kulaklarım vardır, onunla işitemem. işte ben, hayvan gibiyimdir. Hatta daha da aşağıyımdır. Gafillerin ta kendisiyim yani.
Biri ile konuşurken aradan başka biri geçse veya araya başka bir cisim girse o kişi ile olan muhabbetim kesildiğini hisseder araya giren şeyi elimle ittiririm.
Bir de looney tunes karakterlerinden daffy duck'a büyük haksızlık edildiğini düşünüyorum.
