neşem yerindeyse ve karşımdaki kişi ile çok yakınsam kurduğum her cümleyi şarkı sözü gibi ritmik söylüyorum veya anlatacağım şeyden doğaçlama şarkı uyduruyorum. *
Kafamda kurduğum senaryolara inanır, etrafımdakiler bana kumpas kuruyormuş gibi hissederim. Daha kötüsünü söyleyeyim mi? Pek fazla yanıldığım da söylenemez bu zamana kadar. Demekki, kafamda kurduğum senaryolar, 6. Hissimin bana bir lütfu.
Her gün mutlaka uluslararası hava trafiğini, hani haritada uçakları hareket halinde gösteren var ya onu, nasa'nın canlı yayınını ve şu anda uzayda kaç kişi var uygulamasını izlerim. Faydası olduğundan mı? Yoo seviyorum sadece.
Bugüne kadar henüz bir kadına “seni seviyorum” diyemedim. Aşkımdan öldüğüm geberdiğim oldu, uğruna onlarca şiir yazdım, alkolik oldum neredeyse, hatta kafama silah dayadım onun uğruna ama yinede sevdiğimi söyleyemedim hiç.
renkli gözlü insanlarla uzun süre göz teması kuramıyorum. hele ki açık mavi, açık yeşil renkli gözlere sahip insanlarla 3-5 saniyeyi geçmiyor. gözlerimi bi kaçırıp tekrar odak kurmaya çalışıyorum. psikolojik mi lan bu?
Bazen Kapı koluna bile bağıracak şiddet uygulayacak kıvama geliyorum.
inadım yüzünden ölüme bile giderim.
insanların öksürük kokusu beni rahatsız eder o ortamda rahat nefes alamam.
Bulunduğum ortama göre kişiliğimi ortaya çıkarır veya gizlerim.
Fal baktığımda tamamen uydururum ama gerçek çıkar.
Gibi gibi. ilginç tuhaf ne varsa mevcut bulundurmaktayız.
obsesif kompulsifim. Kilitledigim dolabı yatakhanemden , hatta yurttan çıktıktan sonra bile dönüp kontrol etmisligim var. "acaba kapattım mi?" Diye. Kıyafet dolabim, buzdolabı ya da kilere, saatlerce ayakta dikilip bakabilirim. Evet gerçekten yapabilirim bunu. Bir çeşit transa geçme hali oluyor benim için. Astral seyahati denemedim ama bunu saatlerce denesem herhalde farklı boyutlara geçerim. Bakın ciddiyim. Garip şekilde kendimi %100 odakladigim tek şey bir noktaya uzun uzun bakmak. Sanki bunu yaparken beyin fonksiyonlarim %200 daha hızlı çalışıyor, sanki Nirvanaya ulaşmış gibi huzur buluyorum.
