yapabileceklerinizin ya da yapamayacaklarınızın tamamı hakkında hiçbir fikriniz yok... tahminleriniz sadece baskın benliğinize bakarak yürüttüğünüz taraflı fiikirlerden ibaret...
sesinizi bile tanımıyorsunuz siz, onun her bir olayda değğişen tınılarına yabancısınız ki bu, belki de size en çok ait olan , sizi en iyi tanımlayan şey, sesiniz...
yüzünüzü bilmiyorsunuz, bazen hiç olmadığınız gibi göründüğünüzü anlamıyorsunuz siz... daha önce hiç karşılaşmadığınız biri, herhangi biri, önemsiz bir yabancı, karşınızda bir saat oturduktan sonra yüzünüzü sizden daha iyi tanıyor, bunu fark etmiyorsunuz....
baktığınız aynalar size görünmek istediğiniz kişiyi veriyor, neşeli halinizi, durgun görünüşünüzü, anlamını kavrayamadıüınız şeylerle karşılaştığınızda silikleşen ifadelerinizi ama mutlaka her daim haberli olduklarınızı gösteriyor aynalar size...
aynalara bakarak, kendi sesinize odaklanarak yanılıyorsunuz siz...
içinizde bilmediğiniz, sizden apayrı bir başkası duruyor, sadece an'ların içine ortaya çıkmak içinde pusuda bekliyor...
bu yüzden, başka zamanlarda aşşağılayacağınız, nefret ya da tiksintiyle, hoşgörü ya da kibirlikle bakacağınız şeyler yapıyorsunuz; asla yapmayacağınızı sandığınız şeyler onlar; oolup bittikten sonra uydurduğunuz kılıflarla mazur göstermeye ve bu şekilde katlanılabilir kılmaya çalıştığınız şeyler... anlık şeyler... size, aslında her zaman bildiğiniz, sandığınız o kişi olmadığınızı ispatlıyorlar!...
insansınız çamurdan yaratımışsınız, kaygansınız aslında bildiğinizden çok daha fazla; akışkansınız, her duruma uyum sağlamaya meyyalsiniz; hayatta kalma iç güdüsüyle lanetlenmişsiniz...
aynlar size kim olduğunuzu söylemezler, sizin kim olduğunuzu, kimliğinizin içinde pusuya yatmış diğer benliklerinizi en açık biçimde ancak bir başkası bilebilir, sizi gören, sizi duyan ve bu sayede tüm benliğinizi kesintisiz olarak algılama şansına sahip biri...
zor olan ama olması durumunda kişinin hayatla ilgili birçok problemini halledebileceği durumdur. kendini tanırsan az hata yaparsın, kendini tanırsan kendine haksızlık yapmazsın, en önemlisi belki kendinle barışır daha mutlu olursun. aksi de olabilir, bilinmez. adam kişiliksizdir, kötü niyetlidir tanır kendini şimdi nasıl mutlu olsundur? kendini değiştirmekten başlayarak.
uzun ve zorlu bir süreçtir. insan ruhu sırlarla doludur ve insanın kendisinin bile kavramakta zorlandığı sırlardır bunlar. zaman içerisinde insanın yaşadığı acı tatlı tüm tecrübeler, onu ruhuyla tanıştırır, geriye kalan her zaman tanışıklık olur. insan kendisini tanımak istiyorsa derinlere inmeyi ve ruhunu tanımayı göze almalıdır.
Davranışların ve oluşturduğu etkileri farkında olmak, bunları kontrol etmek, sonuçlarını bilmek ve kabullenmektir.
insanın kendisini tanımak için kendine sorabileceği birkaç soru:
< Hayatımın anlamı ve amacı nedir?
< Var oluşumun bir sebebi var mı?
< Niçin yaşıyorum?
< Hayatımda hangi kararları almış olsaydım şimdi arzu ettiğim yerde olurdum?
< Şu an bulunduğum konum istediğim bir konum mu?
< Hayatımı ben mi yönetiyorum?
< Ruhsal yapımı kontrol edebiliyor muyum?
< Diğer insanlara göre daha iyi yaptığım şeyler var mı?
< Davranışlarım mantıklı mı yoksa duygulu mu?
< Yardımsever ve cömert miyim yoksa çıkarcı mıyım?
< Olgunluk derecem tepkilerimi kontrol edecek ve yönlendirecek kadar yüksek mi?
< Düşünce sistemim soyut mu yoksa pratik mi?
< Huzur kavramından ne anlıyorum?
< Huzurun kaynağı ne?
Kendini tanıyan kişi gerçekçidir. Her zaman doğru bildiği düşünceleri hayatına geçirir. Pişman olacağı işlere girişmez. ihtiyaçlarını bilir, onları temel ilke ve prensipleri ışığında karşılamaya çalışır.
dış etkenlere maruz kalan bünyenin verdiği tepkileri önceden kestirmek, akabinde olumsuzluklara karşı tedbirli davranmak. alışkın olmaktan ileri gelir. misal, **kimileri sigarasını değiştirmez, öksürüğe sebep olduğunu ileri sürerler.
