kalabalıklar içinde yalnız kalındığında, hayattan hiç zevk alınmamaya,her daim mutsuz ve de huzursuz hissedilmeye başlandığında vuku bulacak olan eylem.
cesitli nedenleri olan, bazen dusuncelere dalarak, bazen bos bakıslarlar ortam denilen konusmanın dısına cıkıp, kendi içine donmektir. sık sık tekrarlandıgında insan içine girme istegi kalmaz, yalnızlık istegi dogar, uyku saatleri 12ye cıkar, gece gec yatılır, aksama kadar uyunur, artık ortam sadece o sırada bulunan konusma degil hayat haline gelir, hayattan soyutlar bunye kendisini, sorunlarıyla dusunceleriyle basbasa kalır, dusunur, bos bakar, anlamaz, dinlemez, ta ki bi arkadasın zoruyla ya da okul, iş vb. mecburiyetiyle tekrar insanların içine karışıp onlarla konuşma, iletişim kurma zorunlulugunda kalana kadar
