Çaresiz hissediyorum ve beni en çok üzen şey bu çaresizliğin sebebi benim insan başkasına suç atabildiğinde rahatlayabiliyor bazen benim öyle bir şansım yok. Bir yandan çırpınırken kendim için bir yandan kuyusunu kazıyorum sanki. Kendime aşığım ve kendimden nefret ediyorum.
iyiyle kötü arasında gibiyim. Kötü şeyler olduğu gibi umut verici şeyler de oluyor. Bilemiyorum altan, bir şeyler beni heyecanlandırıyor ama dur bakalım hemen gaza gelmemek lazım.
Aç hissediyorum, hem duygusal anlamda, hem de gerçek anlamda. Yemek yiyorum yarim saat sonra acıkıyorum, dışarıda yemek yediğim zaman hiç doymadım daha ortalama 5-6 hamburger menü falan yiyorum. Obez falanda değilim azıcık göbeğim olsa da fit bir vücudum var.
Duygusal açlığa gelirsek o daha da kötü. Hem kimseye tahammül edemiyorum, hem de yalnız kalmak istemiyorum. insanların dertlerini dinleye dinleye insanlardan tiksinmeye de başladım. Bazen evlenmek istiyorum, biriyle konuşuyorum sonra saçma sapan tripler başlıyor soğuyorum karşımdaki insandan.
kayıp giden bir hayatı öyle boş boş baka baka izliyor gibi hissediyorum. inşallah o kayıp giden hayat benim olmaz. allahım sen yardım et, sen merhamet et bize cuma gününün yüzü suyu hürmetine. amin.
