birisi kör ebe oynayalım diyip gözlerimi bağlamış; bir süre seslenip peşinden koşturduktan sonra sıkılıp kaçmış, ben de gözlerim bağlı ortada kalmışım gibi hissediyorum.
karanlığa seslendiğimi, oyun oynadığımız sokağın bomboş olduğunu fark edip küskünce eve döndüğümde ise sarılacak kimsem yok.
sadece gözlerime bağladığı çaputun, teni kadar ipeksi dokunuşu var aklımda.
kayıp giden bir hayatı öyle boş boş baka baka izliyor gibi hissediyorum. inşallah o kayıp giden hayat benim olmaz. allahım sen yardım et, sen merhamet et bize cuma gününün yüzü suyu hürmetine. amin.
Aç hissediyorum, hem duygusal anlamda, hem de gerçek anlamda. Yemek yiyorum yarim saat sonra acıkıyorum, dışarıda yemek yediğim zaman hiç doymadım daha ortalama 5-6 hamburger menü falan yiyorum. Obez falanda değilim azıcık göbeğim olsa da fit bir vücudum var.
Duygusal açlığa gelirsek o daha da kötü. Hem kimseye tahammül edemiyorum, hem de yalnız kalmak istemiyorum. insanların dertlerini dinleye dinleye insanlardan tiksinmeye de başladım. Bazen evlenmek istiyorum, biriyle konuşuyorum sonra saçma sapan tripler başlıyor soğuyorum karşımdaki insandan.
