küçük bir mutluluk. bir insan hayatı boyunca 100den fazla kişiyi çeşitli sebeplerden dolayı tebrik eder. bu o kişinin centilmen ya da kadirşinas bir kimliğe sahip olduğunu göstermez. sadece başkalarının başarısını gören, onları alkışlayan insan da zaten samimi değildir. esas samimiyet, kişinin kendini alkışlamasıyla başlar. tüme varım yöntemiyle yaşamak kişiyi her zaman olmasa da genel anlamda mutlu eder. konu çok da önemli değil şayet ben kendimi tebrik edebiliyorsam, başkalarını da samimi bir şekilde kutlarım. yani tek bir parçadan kocaman bir halka oluşur bu sayade. oysa kocaman bir halkayı tek bir zincir olarak düşünemeyiz.
"deli olduğumu söylediler, ama deliliğin zekanın en üst düzeyindeki temsilcisi olup olmadığını görkemli olan çoğu şeyin, ve derin olan herşeyin, hastalıklı düşüncelerden -sıradan aklı feda etmek pahasına yüceltilen ruh durumlarından fışkırarak çıkıp çıkmadığı sorusu hala yanıtlanabilmiş değil."
hayatın güzel devam etmesini borçlu olduğum taktik.
sınav anı,iç ses
-anam bildin lan bu soruyu da,hehe boru gibi soruydu ama sen bildin.
aferin sana .öpücem gel bak.
ders çalışırken dış ses
-aaa hepsini öğrenmişim yaa,ne kadar zekiyim,allahım beni ne kadar zeki yaratmışsın,kendimi sevmekten gebericem şimdi.
