şu yaz gününde 1.5 saat otobüs bekledikten sonra beklediğim otobüsün güzergahının değiştiğini öğrendiğim an hissettiğim duygudur. Ayaklarımı hissetmiyordum gerçekten, ciddi ciddi arayıp sorucam derdi neymiş bunların benimle alıp veremedikleri neymiş.
tanım: dünyanın, bütün yüklerini omzuna almış, derdi başından büyük adamların veya kadınların hissettiği durumdur.
zamanında dünyanın en yorgun insanlarından biriydim belki. o kategoride, hayatına kıymaya çalışmış bi adam. sadece ben değildim tabi bu durumda olan binlerce vardı belki, ama siz en çok kendinizinkini hissedersiniz.
serotonin'in taban, uykunun tavan yaptığı her mesai çıkışı stresinin bir gün önceki yorgunluğunun üstüne binerek katlanarak çoğaldığı, hele de istanbul'dan yaşıyorsa bu duygu yüzünden o insana yüklenilmemesi gereken ama adama yapışmış duygudur.
