başkalarını düşünmekten vazgeç artık, kendin ol, kendin için yaşa. sinirlendin mi? kız, bağır, tartış; içine atma, kendi kendini yiyip bitirme. üzüldün mü? ağla, zırla, iç, dağıt; hiç bişe yokmuş gibi davranıp baş ağrılarıyla kıvranma. özledin mi? ara, konuş, yanına git, sarıl, öp; kendine stres yapma. sıkıldın mı? topla pılını pırtını çık git.
kısaca belli değilken 1 saniye sonrası bile kasma kendini bu kadar.
dedim de ne oldu, sen yine aynı sen olacaksın. birazdan yine sevmediğin iş arkadaşınla yemeğe gideceksin, saçma salak muhabbetini ilgileniyormuş gibi dinleyeceksin, içinden bana ne be salak derken dışından derdiyle dertleniyomuş gibi yapacaksın. ofise geçip yalnız kaldığında off yeter sıkıldım diye bağıracaksın (tabi yine içinden) canın mı sıkkın diyenlere yok yaa uykum var, gece geç uyudum diyip yine içine ağlayacaksın. mesai bitecek, her seferinde benim burda ne işim var dediğin evine gideceksin. belki televizyon izleyecek biraz da bilgisayar ya da telefondan oyun oynayıp balkonda bi kahve için saat on gibi uyumaya gideceksin. ve yine ağlaya ağlaya uykuya dalacaksın.
An, belkiler ve keşkeler arasındaki kalan zaman. Belkileri keşkeye dönüştürmemek için, geç olmadan hayatı yaşa. Anı yakala, anı verimli kullan ki keşkeler arasında boğulma.
insanın çok sevdiği, aşık olduğu, nefret ettiği, sürekli yanında olmak istediği biri olmayınca, genel olarak sorumluluktan uzak durunca çok daha mutlu olduğunu anladım. böyle devam et yazar kardeş.
