yalanla arkadaş olmuş yemek yemiş hatta yatağına almış insandır. her zor durumda yalana sığınan ve bir zaman sonra muhabbet sırasında başkasının yaşadığı olayı kendisinin yaşadığına dair söylentilere kapılan kendi yalanına kendisi inanan insandır.
bu psikolojik olarak bir hastalıktır. ve insan artık bu yalanları düşünerek söylemez ve kontrolden cıkmısdır zaten kontrolden çıkmasını sağlayan da yalan olduğuna kendisinin bile inanmasıdır. bence kişi böle bir duruma düşmesinin nedeni yalan söylemeyi kendine yediremediği için düşer.
ben şahsen böylelerine göz yumanlara kızmıyor, tam tersi kendilerini coşkuyla alkışlıyorum. abi adam kendi bile inanmış bana mı kaldı inanmamak. erdem bence.
gerçekler canını acıttığı için kendini korumak adına bir yalana tutunarak huzuru bulmaya çalışan insandır. var böyleleri hem de çok fazla. ama bir şey demiyorum bırakayım neye inanmak istiyorlarsa inansınlar gerçekleri biliyorum sonuç olarak deyip geçiyorum.
anlatımı oldukça güçlü insandır . zira dinleyici açısından bakılırsa ; anlatan kişinin çekingenliği ya da kendinden emin olmaması inanılırlığını azaltır kanımca .
ayrıca çoğu kişinin başına da gelmiştir , ortamda bir hikaye anlatılır , olayın kaharamanlarından sözgelimi iki kişi oradadır diyelim , bu iki kişiden biri de anlatıcıdır diyelim ve anlatıcı kişi aralara olmayanan şeyleri ekler biraz da konuyu süsleyerek anlatırsa olayın tanığı diğer kişi genelde sesini çıkarmaz biraz da yakın bir arkadaşınızsa o da ayrıca ilaveler bile yapabilir aralara .
burada bahsettiğim yalan birilerini kandırmak , onlardan menfaat sağlamak için söylenenle aynı anlamı taşımamaktadır , bunun gibi durumlarda kendi söylediğine inanmak gerekir .
