deli derler. ama saçmalamış olurlar.
insan için bir terapidir, kendi kendine konuşmak.
nede olsa kendimizi yargılamıyor, sözünü kesmiyor ve sadece öylece konuşuyoruz.
biraz önce yaptığım eylemdir. (bkz: yazardım çaylak oldum) başlığında neden çaylaklığa düşürüldüğümü öğrenmek için belki yardımcı olan olur dedim olmadı ve üstüne zall a mesaj atayım dedim b*k gibi kaldım atılmıyor çok kötü durum kendi kendime konuşuyorum hatta kendi kendime sövüyorum.
alkolün ayyuka çıktığı dönemlerde, bomboş bir sokakta yürürken yapılması aslolan eylemdir.
hele birde inceden yağmur yağıyor ve kapşonunuzdan çıkan saç gözünüze gözünüze giriyorsa daha bir hırslanır insan. mırıl mırıl konuşmaların ayarı iki adımda bir artar. çoğu neden? niye? içerikli cümlelerdir ve her cümlenin sonu 'allahııığğm' ile biter. bir nevi motive yöntemi de sayılabilir. hırgür, ona buna sarmaktansa bi başına yollarda salya, sümük yürümek hem sizin için hem güruh için en sağlıklı olandır.
