bugün

Diyaloğu monoloğa çevirmek için yatmadan önce bir adet (bkz: unisom)
Nadirliğini kaybetmiş bir eylem. Hemen hemen herkes bunu yapıyor artık. Neden mi?

Her yerde orijinal tepkilerden uzak ve sürekli izleniyor gibi hareket etmekten insan gerçekten yalnız kaldığı ilk fırsatta kendi özgün davranışlarına kaçış yapıyor. Yalnız kaldığı bütün zamanların dışında asla istediği gibi davranmıyor veya davranamıyor. Çünkü ya izleniyor, gözleniyor ve bu onda artık alışkanlığa dönüşüyor ya da daima poz verir gibi yaşıyor. Dolayısıyla da evde, odada veya tuvalette yalnız kalınca hemen o kaçınılmaz kendi kendinelik vuku buluyor.
genelde uyumaya çalışırken meydana gelen olay.
sık sık yaptığım eylem. kendi kendime konuşup kendimi tartarım. sonra tartılmış ve kıvamlı halimle yorulmuş dudaklarımı sahibi başkası olan şehvetli dudaklara bırakır güzel bir dudak masajı hizmeti ile kendime gelirim.

bazen de bir başkasına konuşurum saatlerce, o zamanlarda tartamıyorum ama kendimi. ne varsa artık dilimin ıslaklığında havayla temas ettiğinde kuşları öldürüyor. sonra o bir başkası da dinginleşiyor. akabinde ikimiz de kurumuş dillerimizi kendi damaklarımıza yapıştırıp uyuyoruz. bazen düzenli bir seks hayatındansa düzenli uykuların olması daha güzel oluyor.
çok yapıyorum bunu hatta tartışma boyutuna bile gidiyo bazen
el-kol hareketleriyle desteklediğim bile oluyo.
hergün düzenli olarak, sabah uyandıktan sonra 1.5 saat ve gece yatmadan önce 2 saat yaptigim meditasyon. bu eylemi gerçekleştirirken yanımda birinin olmamasına dikkat ediyorum.
beni en iyi dinleyen kendim olduğu için her şeyimi kendime anlatıyorum.bazen baya baya sinirleniyorum, kavga çıkartacak oluyorum ama yine de ne anlatırsam dinliyor sağolsun.
teşekkürler kendim..temiz delirdik.
phalerialı demetrius, demosthenes'in dilindeki pelteklikten ve telaffuz güçlüğünden kurtulmak için ağzına küçük çakıllar doldurup, bu şekilde durup dinlenmeksizin yazılar ve şiirler okuduğunu anlatır.

alıntıdır.
Yolda, arabada, özellikle bir işle meşgulken yaptığımdır. Hatta birilerinin göreceği yerden geçerken kendi kendine konuşma deli sanacaklar seni deyip dudaklarımı kıpırdatmayı bırakıyor ve iç sesimle konuşuyorum.
(bkz: kendi kendine konuşurken lafın lafı açması)
gecenin bu sessizliğine karşı güzel giden bir hede.
Son zamanlarda WhatsApp ta hissettiğim. iğrenç bir şeymiş harbiden.
Gerçek anlamda yapılıyorsa çoğunlukla iyi olan, Diğer insanlar tarafından hissettiriliyorsa akıl ve ruh sağlığı kaybetmeye neden olabilecek durum.
asıl kendi kendine konuşmayan delidir. seni senden iyi kim anlıyabilir ki?
Sesli düşünmek.
Kendini çoğaltmaktır. Nedense bana çok tatlı geliyor bu eylem.
Kendim kendime diyorki çok canın yanıyorsa içli birşeyler yaz. Sonra diyorum ki yine kendime; hangi kelimeyi kullansam bilmiyorum. Yada hangi kelimeleri önlü arkalı cümle yapsam? Sonra yine diyorum ki kendime; sus!
konuşmak sorun değil, cevap vermeye ve hatta kavga etmeye başladıysan hayırlı olsun, aramıza hoş geldin.
Cok yapiyorum. Bazen ic ses olayindan cikip disari disari konusuyorum.
(Günümüzde) çoğunlukla başkaları ile konuşulurken içinde kalınan hâl...
insanların sizi daha iyi dinlemelerini sağlayacak eylem. Deneyin.
bir de laf lafı açıyorsa tadından yenmeyen olgu.

hi delilik how are ya?
Hır çıkıyor, anlaşamıyoruz...
O birisiyle konuşuyordur aslında, siz kendisiyle konuşuyor sanırsınız. o birisi varmıdır işte, esas sorun budur.
Bir süre sonra kendi kendine kavga etmeye dönüşür.
sonunda hep kavga çıkıyor.