Tek başınaysan yapılması abes olmayacak fiildir.Çünkü insanı kendinden daha iyi anlayacak kimse yok.istediğin kadar anlar benden başkası de ama gün geliyor o içindeki durumu kelimelerle dökemiyorsun karşındakine sadece sen o kendini anlatamamışlıkla çaresiz bir şekilde kalıyorsun.
Her gün yalnızım. Yaşadıklarımı dinlemek isteyen yok. Yardım eden biri yok. Akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. insanları dertlerimle sıkmak istemiyorum. Herkesin derdi kendine yetiyor. Kendi kendimle çözmek için çabalıyorum. Bilmiyorum eğer delilikse fena delirmişim bende.
Cok fazla yaptığım eylemdir.
En cok kendi kendime tartışırım. Kendimi tartışırım. Neler yaptım, ne yapıyorum, milyonlarca kez yaptigim hatalar, hayatim neden bok..
Genelde konu basliklari bu sekilde ve sonu biraz goz yasiyla sonlanabiliyor.
Sessiz bir ortamda ve tek başına iken farkında olmadan yaptığım bir şeydir.
Hani iğne atsan yere düşmez bir kalabalıktan sakin bir yere geçip kafa dinlediğiniz an vardır ya, beynim duruma hemen alışamaz ve kendi kendime konuşma ihtiyaci hissederim. Sonra bir de bakmışım konuşuyorum iste.
leyla ile mecnun izledikten sonra şahsımda çokça vuku bulan durum. sevimli geliyor ama mecnun gibi konuşmak. delirmediğimden de eminim. ayrıca siz daha söylemeden ben söyleyim: sensin salak.
Evdesin,
tv açık, hoop yorum yapıyorsun izlediğin programa.
Yemek yerken yaptığın yemeğe "hmm güzel olmuş, aferin bana"
Uyumak için giderken "şu kapıyı kitlemeyi unutmayayım bari" "pencereler de vardı
arada çalışırken yaptığım ola. iyi geliyor kendi kendime fikir veriyorum. arada bazen içimdeki ses sıkılıyor kalk biraz dolaş ofiste diyor bende halt yeme otur daha işimiz çok diyede azarlıyorum. arada öyle tatlı atışmalarımız da oluyor.
kendi kendine konuşan iki yakınım var. tespitim şu ki;
bu insanları kimse dinlememiş, ağır travmaları var ve sorunlarını çözecek güçleri yok. bu yüzden ( delirmemek için) kendi kendilerine konuşuyorlar. aslında çok acınası bi durum. bunun sağlık belirtisi olduğunu da düşünmüyorum. bildiğiniz çıldırmamak için yapılan bi çırpınma durumu.
son zamanlarda sık sık yaptığım şey. kendimi bazı şeylere inandırmak için, kötüyken iyi hissetmek için ya da kendime kızdığımda yapıyorum. bir nevi sesli düşünmek ve kendine söz geçirmeye çalışmak aslında.
insan zaten kendisiyle hep konuşmaz mı. ben konuşuyorum mesela. sesli çok nadir oluyo ama bişeyi yapmadan önce olayları enine boyuna düşünüyorum. konuşuyorum kendimle. açık konuşmak gerekirse insana bakış açısı kazandırıyor. göremediğin şeyleri görmeni sağlıyor. normal birisiyle konusurken çok aşırı tepki vereceğim şeyleri kendi kendime söyleyip eleştiri yapabiliyorum. bence güzel bişey.
bazı insanlar tarafından "deli olmakla" açıklanan durum olsa da her kendi kendine konuşan insan deli değildir. tabii kendi kendine konuşurken laf lafı açıyor,konudan konuya atlıyorsanız bir kaç arkadaş edinmekte fayda vardır *
