insanı tuhaf eden ve sonbahar mevsimini hangi mevsimde olursanız olun yaşamanıza sebep olan durum..bu gün yaşadığım durumdur aynı zamanda..çağlayan müzik evine gittim ve orada önce bir takım saz teli aldım ve sonra orada bulunan bir kemana gözüm ilişti..dedim ki şu kemana bir bakabilirmiyim..elime aldım ve yayını da istedim..sonra orada bulunan divana oturdum..nasıl tutulacağını bilmeden bin şekil de tuttum ve keman yayını tele sürttüm ve ne yalan söyleyim ilk başta gıcırtıdan başka bir ses çıkmadı..sonrasında biraz his dedim kendi kendime ve son derece nadir bir şekilde tele yayı sürtünce işte o ses..işte o ses..beni aldı ve götürdü..yani bir kaç denemeden sonra o güzelim keman sesini alabilmem bana çok iyi geldi...tabi tahmin edileceği üzere hen hangi bir parçanın melodisini çıkaramadım..belki de denemedim bilemiyorum..çok farklı bir heyecandı..farklı bir tutkuydu..kendisi zaten koma olan bir aleti çalabilmek oldukça keyifli bir iş olsa gerek..diyorumya kemanla buluşmak bir sevgili ile buluşmak gibi birşey..
