esasan bu ulkedeki osmanli tepkisinin kaynagini tanzimatta aramak lazim. eski yeni tartismalari cumhuriyetle beraber bitmis olsaydi herkes demokrasiye cumhuriyete sahip cikmis olsaydi cumhuriyetciler osmanliya karsi hala tepkili olmazlardi. bu tepkinin kaynagi 17. yy sonrasi maalesef gun yuzu gormemis bir sistemi ozleyen ve onu canlandirmaya calisanlarin cumhuriyet karsitligidir.
Cumhuriyetin ilk devirlerinde zorunluluktan ötürü gelen bir şekilde yeni rejimi insanlara alıştırmak amacı ile yapılmış bir politikayı hala bugün devam ettiren, mantık ve bilgi yoksunu kemalistlerdir.
mesele osmalıyı sevip sevmeme meselesi değildir, osmanlıcıların çarıklı arap götü yalayan yobaz olması bunun sadece sevgide kalmayacağının işaretidir.
yani mesele rejim meselesidir, eğer cumhuriyetçi biri osmanlıyı severse adamlar sormaz mı madem o kadar seviyordunuz niye rejimi değiştirdiniz diye?
sorar elbet, ayrıca osmanlıyı sevmek sadece osmanlıyı sevmek değildir osmanlıya kendini dayandıranlar yada onu insanlara sevdirmeye çalışanların atadır sevirlirden çok rejime karşı muhalif yetiştirmek için osmanlıcılığı vurguladığını görürsünüz.
hayata sevgi, tatlılık gibi şeylerden daha çok hangi ideolojinin neye hizmet ettiği şeklinde bakmak daha mantıklıdır. osmanlı sevgisi veya nefreti bir şeyi sevme bağlamından kopmuş rejime dönüşmüştür.
inanmazsanız bakın osmanlıcı tiplere adamların derdinin sadece osmanlıyı sevmekle kalmadığını görürsünüz.
bir çoğu hakikaten nefret eder . dönemi şartlara göre değerlendiremeyen ,kültürünü reddeden ya da çarpıtan asimile olmuş, klasik 'şeriat geliyürr özgürlüğümü ( özgürlük dediği de çoğunlukla içki , teşhir ,zina ) alacaklar ' insanıdır .o dönem öyle bir güç diğer devletlerde olsaydı şu an kafamızı ütülerlerdi şöyle asildik böyle güçlüydük diye .serde nankörlük olmayagörsün .ben gurur duyuyorum yedi cihana diz çöktürmüş şanlı bir ecdada sahip olmaktan, tavsiye ederim .
Mustafa Kemal Paşa'nın bir çok sözü türk ırkını övmektedir.
ne mutlu türk'üm diyene. Bazıları bunu şöyle algılamış; bu ülkede doğan herkes türk vs.vs.
1- Türk; tıpkı arap,ingilz, alman, kürt gibi bir ırktır. evrenselliği simgelemez.
2- Mustafa kemal paşa tıpkı atam oğuz, atilla, fatih sultan mehmet, mete han gibi bir türk lideridir. 16 büyük devlet kuran ırk'ın yetiştirdiği güzel insandır.
osmanlı 600 senenin sonunda öyle veya böyle çöktü ama çökerken mustafa kemal paşa gibi bir dahiyi bıraktı dünyaya. Mustafa kemal paşa'yı ingilizler, almanlar, fransızlar yetirdirmedi.
Türk devleti olan osmanlı tarafından yetiştirilmiştir.
diyeceğim şu; osmanlıya karşı olanlar mustafa kemal paşa'yı götünden anlayan hokkabazlardır.
Son 150-200 senede bir sik yapmayan bölümünden nefret eder. Ata'nın ölümünden bir gün sonra dünya basınından ünlü bir Amerikan gazetesi manşetinde Atatürk'ün kısa cumhuriyet döneminde Türk tarihi için gelecek için, yüzlerce yıl ışık tutacak, asıl değerleri çok sonraları anlaşınilecek devrimler taptığından bahseder.
Olmayan nefrettir. Osmanlıcı - Kemalist ayrımı son 3 - 5 yıldır yüksek sesle tekrarlanan durum. insanların kendilerini ön plana çıkartmak için attığı yemlere bu kadar kolay gelip, insanların bu kadar çabuk birbirlerine nefret tohumları ekmeleri de sanırım bu yemlerin başarıya ulaştığını gösteriyor.
çünkü kendini osmanlı torunu sanan malların gerçek osmanlı torunlarıyla alakası yoktur. ve bu esasen celali torunu olan kendini osmanlı torunu sanan dangalak insanlar şu resimdeki tablodan bihaberlerdir. tam olarak bu malların kendini osmanlı torunu sanmasından dolayı kemalistler osmanlıdan nefret ettirilmiştir.
vahdettin'in vatana ihanetinden ötürü doğmuş bir nefret olabilir. öte yandan, köhnemiş, geri, durağan, yıkılmaya yüz tutmuş ve savunamadığı topraklarını kaybettiğinden göç yollarına düşen halkını yoksulluk ve acılar içinde yaşatan totaliter bir rejimin sevilecek yanı yoktur. ittihat ve terakki bu acıları yaşayan bir kuşağın örgütlenmiş gücü olarak doğmuştur. hataları çoktu, ama amaçları osmanlıyı kurtarmaktı.
osmanlı'nın yükselme devrindeki gücü ve ihtişamından gözlerimizin kamaşması ve o dönemi tüm osmanlı devirlerine teşmil etmemiz tam bir yanılgı olur.
osmanlı rejimine objektif gözle bakmalı ve eleştirmeyi bilmeliyiz. neden ve nasıl çöktüğünü masalsı yönden değil, objektif olarak değerlendirip geçmişten akıllıca ders alınmazsa gelecek karanlıktan ibaret olur.
kemalistlerin değil, aklı başında objektif düşünebilen herkesin varacağı sonuç budur.
maalesef kemalistler de en az malum yobaz kesim kadar bağnazdır.
sözde özgürlükçü, sözde ilericidirler ama farklılıklardan, değişik renklerden ve kendileri gibi olmayanlardan hazzetmez, birlikte yaşama fikrini asla kabul etmezler.
onlara göre insanlar tek tip olmalıdır.
ve özgürlüğün tanımını sadece ve sadece kendileri yapmalıdır.
mesela onlara göre çarşaf kadınlar için zulümse, bir başka kadın kendi adına "çarşafa girmek istiyorum" diyemez.
çünkü kemaliste göre kadın için özgürlük başı açık olmaktır. aksi iddia ya da talep edilemez.
istisnaları elbette tenzih ederim ama geneli böyledir.
yapacak bir şey yok.
konumuza dönecek olursak;
yobazlar ve kemalistler karşılıklı olarak birbirlerinin nefretini körükler.
biri için bu nefret osmanlı, diğeri içinse cumhuriyet ve atatürk'tür.
biri osmanlı'yı kusursuz ve eleştirilemez addeder diğeri ise atatürk ve cumhuriyeti.
edit: güzel kardeşim, tatlı kardeşim eksiliyorsun iyi güzel de, neden?
atatürk de bizim, osmanlı da bizim demek çok mu zor?
kötü yanlarını eleştir, sevmediğin yanlarını belirt ama direkt körü körüne reddetmek yobazlıktır, nankörlüktür.
bugün istanbul sokaklarında fink atabiliyorsan bunu atatürk kadar fatih'e de borçlusun, bunu unutma.
bu nefret dil ve din olarak sınırlı tutarlar, demezlerki bu devlet 600 sene nasil yaşamış nasilmis eğitimi, devlet yönetimi, adeleti askeri diye düşünmezler.
Temelinde islam düşmanlığı yatan bir nefrettir.
