öyle ki öğrenmeye açız. birilerinin öğrettiği iki yalan bizi alim yapmaya yetmiyor.
hep okumak, hep öğrenmek, hep bilmek istiyoruz. bunu sürekli yapanlar da kendini kemalizmin ortasında buluveriyor.
çok şey bildiğini sanan cahil olmaktansa, öğreneceği çok şeyi olduğunu bilen cahil lazım bu memlekete.
doğrudur, kemalistler genelde cahildir. ama türkçülerde cahildir, dincilerde cahildir. yani şu an meclise girmiş partilerin seçmenleri çok büyük çoğunlukla cahildir. e biz bu ülkede zaten bu şekilde 80-90 yıldır aynı nefesi alıyoruz. almaya çalışıyoruz!
kendilerini Einstein zanneden ve bu günlerini kimlerin sayesinde bulabildiklerini anlayamayan, mal bir kitlenin düşüncesinden ibarettir. (bkz: organsal çıkarım) güzel söylemiştir.
anası babası gördüğü her kitabı öpüp başına koyan, kendisi düzgün bir yemek sofrasının çatal bıçak kalabalığında hangisini kulanacağını bilmeyen, baklagil, bulgur, pirinçle yapılmayan 5 yemek adı sayamayacak, tüm ailesi hayatı boyunca 10 tiyatro 5 tane opera seyretmemiş, 3 tane klasik yönetmen adı sayamayacak öküzler hala ona buna cahil diyebiliyor.
vehabi-şafi çakması ayaklar baş olunca gürültü kirliliği de kaçınılmaz oluyor.
cemaat kültürüyle mallaştırılan, hocanın, babanın söylediği her sözü doğru kabul edenlerin hüsnü kuruntusudur. türkiye'nin okuma yazma oranı yüksek, eğitimli bölgelerine bir bak oralarda belediyeler kimin, genel seçimlerde bu bölgelerin galibi kim ondan sonra gel konuşalım. bu arada iddia sahibi iddiasını ispat etmekle yükümlüdür, bul bir kemalist istediğin konuda tartış seni ve senin gibileri itin götüne sokup çıkarıyo mu çıkarmıyo mu gör; tabi yerse.
büyük bölümü malesef böyledir. okumayı pek sevmezler, hatta zaman kaybı olarak görürler. onlara göre her şey atatürktür. o geri dönerse her şey düzelecektir.
kemalizm dediğimiz zaten atatürk ve laiklik kelimelerini cümle içinde kullanmayı başarabilen ergen zekalılar değil midir? sürekli atatürk ve laiklikten dem vurarak modern ve ilerici olduklarını düşünürler. "zaten aşmışız biz be abi" diyorlardır bir aradayken birbirlerine...
e böyle düşünen biri neden kendini geliştirmek adına iki satır bir şey okusun, bir şeyler araştırsın ki? evet, temel sorun bu bence. dünyada görülmemiş derecede siktirboktan bir özgüven...
kemalistlerin kendilerine rakip veya düşman olarak gördükleri gruplara bakıyorum cemaatçiler her gün kitap okuyan, her biri akademik kariyer peşinde koşan kişiler, kemalistler bunların yanına bile yaklaşamaz hatta öyle görünüyor ki kemalistlerin büyük bir kısmı dağlarda yaşayan teröristler (teröristleri lanetliyorum o ayrı bir konu) kadar bile kitap okumamaktadırlar.
zorunuza gideceğine adam olun üç beş satır birşeyler okuyun.
kemalizm gibi bir ideolojiyi benimsemek zaten baştan saçmadır. hiç bir doğrusu olmayıp sürekli bir şeylere zarar veren, asla yapıcı olmayan ve hep yıkıcı olan bir topluluğun arasına girerek ne düşünmüş olabilir bir insan? düşünemiyor belli ki.
gerçek olduğuna şüphe yoktur. türkiye'de neler olup bittiğini en az bilen kesim, kemalistlerdir. çünkü onlar hala 1920'lerde yaşadıklarını ve o zaman olanların şimdi de olmakta olduğunu sanıyorlar. o zamanlar gerçekte neler olduğunu bilmedikleri gibi, bugün neler olduğunu da anlamıyorlar. hayal aleminde yaşıyorlar...
atatürk'ü sevmeyen ve buna mukabil, mustafa kemal'in fikirlerini benimsemiş ve yaşam felsefesi haline getirmiş insanları "bla bla bla" diye bir başlık sıçarak karalamaya ve küçük düşürmeye çalışan tipitiplerin açabileceği bir başlık örneği. (bkz: beyin bedava)
akp'ye oy veren kitlenin çoğunluğunun ilkokul mezunu bile olmaması daha gerçektir. kemalist dediğin adamların çoğu üniversite mezunudur. Cehalet dediğimiz şey de ancak eğitim seviyesiyle belli olduğuna göre, gerçek değildir.
