yumuşaktırlar. ama en önemli sebep kedilerin sevilen bir hayvan olarak kabul edildiği bir çevrede büyüdüğümüz için. mesela kedilerin içinde cadı var şeklinde ortaçağ zihniyetiyle büyüseydik sevmezdik.
temiz hayvanlardır, kendilerini dilleri ile temizleyebilme gibi bir özellikleri vardır. başlarına buyruk hayvanlardır, sahip ya da efendi bilmezler. delikanlılığın kitabını yazmışlardır. gezdirilmeye, öyle aman aman bir bakıma da ihtiyaçları yoktur. evde kendi başlarına takılabilirler. yemeğini, suyunu ve kumunu düzenli aralıklarla tazelemek yeterlidir. sevgi, şefkat gördüklerinde mayışırlar, adeta kendilerinden geçerler. patileri çok tatlıdır, yumuşacık ve tam öpmeliktir. karanlıkta göz bebekleri kocaman olur, sevimliliklerine sevimlilik gelir. daha ne olsun..
Pofidikler, çok tatlılar, yumuşacık kürkleri, tüylü yanakları var aynı zamanda deliler... bunun gibi onlarca sebep bulabilirim. En onemlisi de özeller. Şimdiye kadar 30dan fazla kedi sahiplendim hiçbirinin karakteri de birbirine benzemiyor. Her bir kedi yeni bir arkadaş benim icin. iyi ki varlar tipine mırladıklarım.
huzur veriyorlar. bir onceki is yerimde ne zaman stresli olsam bahcesindeki turlu turlu kedileri kucagima yatirir severdim. kedilerin inanilmaz bir sakinlestiren ve mutlu eden enerjileri var. simdiki is yerimde mesela yok bu kediler, eve gelene kadar sinirden kopuruyorum cogu zaman. neyse ki apartmanin onunde bekleyen yumaklari cagirip cagirip seviyorum da ruhum huzur buluyor biraz.
