dostoyevski'nin aşağılık insanoğlu tespitine artı olarak gore vidal'in iğrenç insanoğlu hakkında bir tespiti. 'ne garip... insanlara artık kazanmak yetmiyor. Başkalarının kaybettiğini de görmek istiyorlar.'
Kaybedenleri görmek, kazandığını hissettirir.
Bir aslan olsaydım, avımı yakalayıp alt ettiğimde parçalamadan önce izlerdim. Yırtıcı oyunun kazananı benim ve kaybeden dişlerime takılacak et parçalarından ibaret. Hissedilen büyüklüğü hatırlatan bir ödül bu sadece.
inkar etse de herkes biraz ister bunu. En basiti bilgisayar oyunlarında sonuç tablosunda "winner&loser" yazar. Arz talep meselesi, insanlar bunu görmek istiyor.
Ve Loser olmak basit bir dinamit patlatmaca oyununda bile gerçek kazananların içini kaynatır. Hırs korkunç bir duygu, eğer gücün yoksa. Fakat gücün varsa ilerlemek istediğin yolda ondan iyi kamçı yok.
Neyse, konuya dönersek kimseyi rakip olarak görmüyorum. Fakat Birinin benimle yarıştığını hissedersem ve onu kendime rakip görmeye değer bulursam, onu dişlerimin arasında göreceğim anı sabırsızlıkla beklerim. Bu da benim kötü huyum olsun.
