son bölümünde şu diyaloğun geçtiği dizi.
su denilen hatun:efe ben özgür bir kızım bana karışamazsın *
efe:ben bir tane özgür kız biliyorum o da şimdi reklamlarda çorap satıyor.
Esas oğlan deniz tam olarak ne okuyor bilmiyorum ama gazetecilik gibi bişi de okuyor sanırım.Aslı kızımız tıp okuyor.Diğer cadı olan kız ise dil okuyor.Şimdi liseye dönüyoruz hepsi aynı sınıfta idi.küçük bir detay olabilir ama insanları salak yerine koyan bir dizi.
deniz'in aslı'ya "sinirlenince daha güzel oluyorsun.", "telaşlıyken daha güzel oluyorsun." gibi yüzyıllardır söylenen aptal iltifatlar etmesi, bir de bu evlatlar daha düne kadar mine'nin cep telefonuyla çekilen yonjada her gün rastlayacağımız tarzı fotoğraflarını olağanüstü değerlendirip şaşırmasıyla; şu anda henüz ilk günlerden her boş kaldıkları yerde öpüşme çabalarını anlayamadığım ve tezat olarak nitelendirdiğim bir dizidir.
gökhan kıraç'ın ve cihan yenici'nin sırra kadem bastığı dizidir. dizinin istanbul'a gelmesi ile bir form düşüklüğü oldu. tadı tuzu kalmadı. umarım düzelir.
yayınlanan son bölüm için; hafize hanım bir polis memurunun boğaz manzaralı bir evde oturduğuna inanıyor ya pes yani.
kanal d'nin sevilen ortaokul tadında, üniversite ortamında bir garip dizisi . acıkmış kedi yavrusu gibi konuşan bir kız var izledikçe sinir bozuyor. bir de bu kızın annesi var. garip bişey, izlenmez dedirtiyo insana. ama dağhan külegeç için izlenir mi bu dizi? evet. mıncırık kıncırık ah aşkım minik bal damlam ne de nazlısın sen dialoglarını ve o korkunç anneyi izlerken arada dağhan'ı görmek çölde serap... tabi dağhan çıkmadan bayılmamış olursanız.
gitgide saçmalamaya başlayan dizi. mine arabalarının çalındığını görüyor gayet sakin bir şekilde ve gülerek 'aa bu bizim araba mı' diyor. höh be kızım biz olsak çığlığı basıp ortalığı birbirine katmıştık. minenin anneannesi olacak şeytan gibi teyzem de taksici amcaya dön evladım şuradan diyor. tamam istanbul'da yaşamıyoruz ama gidip gördük, televizyonda izledik o kadar kolaysa dönmek, anında o arabaya yetişmek duyduğumuz istanbul trafiği meselesi yalanmış. millet istediğini yapıyor trafikte. kadir topbaş'a haksızlık ediliyor ya trafik sorunu kalmamış ki istanbul'da. o aslı'ya zaten iyice gıcık oldum. nerde dizinin başındaki masum saf temiz kız nerde şimdi içine şeytan girmiş gibi bakan kız. eskiden sevimli gelen hatun şimdi sinir ediyor. ahh ahh keşke hala urla'da kalsalardı arada seferihisar'ı bize urla diye yuttursalardı ben ona da razıydım be. şimdi istanbul'un o karmaşası içinde eski saflığını kaybetmiş o yazın ayıla bayıla izlediğim dizi. yakında elveda rumeli'ye geçiş yapacağım o olacak.
sanırım 1-2 hafta sonra izlemeyi tamamıyle bırakacağım dizi. daha önceden bölüm kötü olduğunda bile en azından efe'nin sahneleri için dizi çekilir durumdaydı ama artık belki de en sıkıcı sahneler efe'nin sahneleri olmaya başladı. yani o kadar kötüye gidiyo. allah'tan mine'nin dedesi ve anneannesi var.
harika bi yaz dizisi olabilecekken, olayı istanbul'a taşıyıp suyunun çıkarılmaya başlandığı dizi.. her ne kadar oyuncular iyi olsada süngere döndü şimdiden konu, sıkmaya başladı izleyiciyi.. tadında bırakılmasını istemekteyim.
mine'nin ananesi ve dedesinin oyunculuklarına hayran kaldığım dizidir. ayrıca deniz gibi öğrenci bir adamın o ev neyinedir efem. bir de sarı 50 liralık banknotlarla (en az 1500 ytl verilmiştir kanımca) dolu harçlık verilip. bununla idare etmelisin derken bizimle dalga geçildiğini düşünmekteyim.
ayrıca şu canan'ın her an gözleri dolu dolu bakması, dudaklarını büzüştürmesi, aslı'nın tripleri de kabak tadı vermektedir.
insanı abazalaştıran bir diziymiş anam bu, ben bunu gözlerim kör olaydı da görmeyeydim bugün.
lan bi anda herkesin sevdiceği oldu, kavuşamayan bütün aşıklar bir anda kavuştak yapmaya başladı, üstelik olması gereken en iyi şekilde..
misal, düşman başına dediğim dağlara taşlara deniz oğlanı en nihayetinde hödüklüğünü üstünden attı ve parkın ortasında böğürdü '' seni seviyorum '' diye. aslı da istemem yan cebime koy triplerinde '' allah kahr-ı bela, ben de seni seviyorum!! '' dedi ya, benim bittiğim an o andı. hele bir de seke seke çaydan geçen ceylan kıvamında süzdüğü iki tike gözyaşı.. duygularımız sel oldu aktı burda.
neymiş, deniz oğlanı hiç olmadığı kadar huzurlu uyuyacakmış.. yediği o tokattan sonra hala hangi huzursa ?!
oh, metinle gönül de izdivaç makamına eriştiler, hicaz makamı beni al da dinlettiler arada. gönül'ün aslında soğuk nevale olmadığını da '' ben sende tutuklu kalmışım '' diyişinden anladık, metin'in yüz ifadesine öleyazdık. ne şeker polis be o dedik, bağrımıza basmak istedik.
o değil de, deniz'in evi..
alt tarafı öğrencisin. ne o deniz manzaralı, 3 oda bir salonlu ev. hadi ananla babanla kalsan, peşi sıra kankalarını toplasan neyse.. ne demeye tek kişi için -18inde çocuğa ne o ev be, suupır siiviit sikstiin de bile yok böylesi- öyle ev.
hayır bir de maşallah hepiciği 40 yıllık istanbullu başıma. insan bi adres sorar, '' iki durak aşşaaada '' cevabı alır, sevinir, 2 kilometre yol yürür, kaybolur. her yerleri avuçlarının içi gibi biliyorlar, otbüsler, taksiler, '' şurda buluşalım ''lar.. hobatey be annem, yok artık.
biz de okuyoruz, tamam bi tıp değil ama harç paralarını da biliyoruz, 300 yeteleye tıp harcı nerde görülmüş lan, görülmüş mü yoksa? hayırlısı tabi.
mine bacımıza da yer vermeden etmeyelim, atkıları için repleri yolluyoruz, kalanı için master card tavsiye ediyor bu kadar kelam etmek yeter, neyine yetmiyor salağın diyoruz.
son olarak; mine'nin ananesi gibi anane dosta, dedesi gibi dede düşmana olsun. allah deniz'in annesini nasıl biliyorsa öyle yapsın. -amin-
