ele geldikce "üff" diye geri tabağa bırakılan, fındık, fıstık tüketilince de mecburen yenen leblebidir. bir dekor malzemesi gibi durur. öyle kendi hâlinde ezik ezik, zavallı, düşmüş, bitmiş, gereksiz, çirkin, sevimsiz, unutkan bir de.*
leblebiler yendikten sonra fazlaca susuzluğa sebep olduklarından genelde en sona saklanırlar, elinizde imkan varsa yenmezler.. hep dışlanırlar.. pek sevilmezler.. ağzınıza bir tane alsanız bile tükürük bezleriniz çalışamaz hale gelir, iki bardak su içmek zorunda kalırsınız..
su-elmas paradoksuna gore degerlendirirsek, tum kuruyemisler bittiginde ve tahminlerimiz uzerine biranin da daha oldugunu varsayarak soyleyebiliriz ki sadece o leblebiler kaldiginda cok fazla degeri olacaktir.
kuruyemiş kümesinin vazgeçilmez dolgu malzemesidir. sosyolojik olarak, içlerindeki nadide taneleri değerli kılan uniform lümpen çoğunluk olarak da tasvir edilebilir.
