Bakmayın özellikle son dönemde kadrolu çaylak oluşuna, Nezaketiyle, saygısıyla, vefasıyla, sözlüğün en efendi erkek yazarlarından biridir.
Uzun süredir birbirimizin halini hatırını sorsak da, ara ara dertleşsek de, bir güne bir gün özel bir soru sormamış, üslubu ve tarzıyla bir kadın yazar olarak beni asla rahatsız etmemiştir.
Hayatı sırtlayan, ailesi ve sevdikleri için aslanlar gibi mücadele eden bir terminatördür o.
Sözlükte birbirimizi sorgulamadan, yargılamadan, hakaret etmeden evvel, birbirimiz hakkında çok az şey bildiğimizi unutmayalım.
en nefret ettiğim beleşçi hazırcı topluluk göçmen yazardır. dikkat edin ne zaman çaylak oldum bunu fırsat bilip nik altımda pislik yaptı ama o çaylak olduğu zamanlarda bi sefer bile nik altına gelip pislik yapmadım buradan ne kadar sinsi biri olduğunu anlarsınız. bu ülkenin ağır emekçileri savaşlarda milyonlarca şehit veren anadolu halkına durmadan çomar demesi adamlık değildir. bu elime geçse kafasına tek kurşun sıkmazsam adam değilim..
affetme bizi minik
sana yaptığımız bu zulumden dolayı affetme bizi.
sana sahip çıkamadığımız için affetme bizi
senin sıcak yatagında uyuman gereken saatte sokakta karton toplamak zorunda bıraktıgımız için affetme bizi.
çok anladığımız bir bokmuş gibi ülke sorunlarına kafa patlattığımız için affetme bize
sen orda olduğunda biz bulunduğumuz her konumdan şikayetçi olduğumuz için affetme bizi.
sen sabahlara kadar sokakta kaldığında bizim sana kol kanat gerememizden affetme bizi.
hayatımın en büyük acısıdır sokakta olan ve bizim sadece canımmm yaa deyip geçtiğimiz onlarca çocuk hayatlarını kazanmaya daha o minik yaşlarından başlarla. bizler onların bu hayata nasıl tahammul edebildiğini bilemeden hayatımızda olan tüm şeyleri sıkıntı bilir dertleneriz. derdimizi siksinler halbuki hayatın daha ne demek olduğunu bilmeyenler olarak bunca şeyin değerini bilmeden geçip gidiyoruz. hangimiz 9 yaşında gece 11 de sokakta kalmak zorunda kaldık hangimiz bir vakit yerden bir şeyler aldık .düşün vatanımın geleceği düşünki nesillerine sahip çık düşünki var olan evlatlarını unutma. şunu tekrar etmeliyimki hayatta hiç bir şey karton arabasını çeken 9 yaşlarındaki çocuk kadar içimi acıtmaz...
