sözlüklerin ''eski'' yazarı. arada bir ender olarak açar sözlüklerden birini zaman geçirir bilgisiz ama fikir sahibi heyecanlı liselilerle. yalnız yılların sözlük yazarı olması ile iyi bilir sözlükleri, iyi analiz eder.
''sözlüklerin tek kişi'' olmadığı gibi çok eski bir savunma mekanizmasının elbet farkındadır. tek kişi iddiasında bulunduğum da yoktur zaten. yalnız ekşi sözlük özelinde 2000'lerin başı ile son 3-4 yılda yaşanan doğal olmayan değişim bir analizi gerektirir. ekşi sözlük 2000'lerin başında daha çok evrensel sol değerleri barındıran bir yerdi. türkiye'de pek olmayan şeydir bu evrensel sol. hani siz chp'yi sol sanıyorsunuz ya.. neyse işte devam edin öyle. şimdi gelinen nokta ise ortada. elbette böyle mekanlarda tek bir kişi yok ama ezici bir çoğunluk genelleştirilebilir. şimdi bir beyaz tenli araba denk gelsek ''araplar esmerdir'' diyemez miyiz? gözardı edilebilecek ölçeği farklı olmak üzere genelleme yapılması her zaman doğaldır.
ikincisi, bu ney lan? ekşi'de uludağ, ulu'da ekşi analizi yapılamaz mı? ergen diyorum sonra kızıyorsunuz yaşınız kaç lan. ''ahaha küfür yedi geldi burada ağlıyor.'' new york'un manhattan'ından türkçeyi öğrenmedim gençler. yaşınız küçük olsa bile en azından biraz büyük taklidi yapın. kimlik sormuyoruz ya.
hadi yine iyisiniz yine yazdım bu kadar. hiç niyetim yoktu ama...
çocukluğuma dair çok önemli hatıralar(ölümler-kayıplar ) silik bende. hayatıma istemediğimi hatırlamama duygusu hakim çünkü. pesimist gibi görünsemde düşünceli bilinçaltım bana kıyak yapıyor her daim.
işte silinmeyen, güzel, gülümseten tüm hatırlarımın tamamı bu semte ait. şimdilerde her ne kadar hatıralarımın üstüne beton dökülmüş olsa da anılarıma dokunamadılar.
tırmandığım ceviz, incir...ağaçları, tekel işçisi annemin henüz toy bir delikanlı olan dayımı başımıza dikip bizi fabrikanın kampına bırakması, bol bol yüzülen, koşulan, düşülen, kalkılan günler...dragos eteğindeki ortaokulum, mor kayalar, okulu ilk asışımın adresi bu semt.
sabahları denizin berraklığında ayağımın altında gezinen kaya balıkları ve onları seyrederken gözlerimdeki ışıltı. yani hatırlanan son masumiyet anları.
cevizli'de sadece memleketleri yüzünden içeri alınmış, sağla solla ilgisi olmayan 3 dayımı ağırlayan, annemin beni peşine takıp temiz pijama-sigara poşetiyle haftalık ziyaret ettiğimiz kartal cezaevi. ve henüz 3 aylık gelin olan yengemin cezaevini gören balkonumuzdan yaptığı uzun bekleyişler. vita kutularına dikilmiş sardunyalar, kapı önü muhabbetler...fakirliğin kol gezdiği ama yine de umudun, insanlığın olduğu yıllar.
şimdilerde çarpık kentleşmenin, hızlı büyümenin, rantın kucağına düşmüş ve bir ucubeye de dönüşmüş olsan benim hatıramda hep böyle kalacaksın.
istanbul'un en güzel ilçesidir. sakin olun bu benim için böyledir... doğup büyüdüğüm toprağımdır! özlediğim, rüyalarımda sokaklarında dolandığım, bir çok kaldırımında hatıram olan yerdir! az kaldı bayrama doğru beraberiz. *
Meydandaki çay bahçelerinin önü doldurulmadan önce denizdi. Bu deniz kıyısında, ben daha anaokuluna giderken, tüm sol örgütler pankartlarını serer, elleriyle çizer boyarlardı. "Sosyalizm" kelimesini ilk orada okuduğumu ve okuduktan sonra alkışlarla beni öpüp kucakladıkları aklımdadır hala. Bir müddet yaşamış olanların bile, tüm sıradanlığına rağmen unutamadıkları ilçe. Kanımca Kaş'a benzer, Büyükada da Meis'e..
gözünün keskin yapısıyla bilinen kuş türü. genellikle dağlık ve yüksek alanlarda yaşamaktadır. etçildir, yuvalarını tepe üstlerine yapar. yavruları erkek kartal besler. dişi kartal yavruladıktan sonra yuvada kalmaktadır.
