benim beğendiğim, beraber izlediğim arkadaşımın beğenmediği film. bir son bekledi, hani yeşilçamın klasik sonlarından, sevgililer kavuşsun. ya da mutsuz bir son. ama bir şekilde bağlansın istedi sanıyorum. ama böylesinin daha etkileyici olduğu kanaatindeyim ben. bazı sahneleri tekrar tekrar izlenesi.
kabuğundan gemi, çekirdeğinden mürettebat yapmak. mürettebat kelimesinin şahaneliğine şaşıra kalmak. sinekten yağ çıkarmak sözü ile -sakın ola- karıştırmamak. sakin olmak. sakineyi aramak. sakin olup sakinesini bulmak, sakine olup sakinini bulmak. köylük yer n'alolsa; köy yumurtası yemek. teze teze süd içmek. dipdiri vücutlu köylü kızlarına göz değdirmek. bakakalmak. o etler ki, alev alev yanmak. o yanmalar ki, kolay kolay geçmemek. o canlar ki, biraz sıkılmak. oyunlar icat etmek. yaşdaşlar kahve köşelerinde sürterken oturup film yazmak. kalkıp film çekmek. oturup montajını yapmak. kalkıp dağıtımını yapmak. sonra yine sıkılmak. karpuz kabuğundan gemi, çekirdeğinden mürettebat yapmak. mürettebat kelimesinin şahaneliğine şaşıra kalmak. sonra göçüp gitmek. ve arkasında iz bırakmak.
canım egemde çekilmiş çok sıcak ve bir o kadar da güzel bir film.
öncelikle şu anlaşılamayan cadı sahnesine değilelim. malum film gavur icadıdır. mehmet'in annesi çocuğunun bu gavur icadıyla meşgul olmaması ve harçlığını daha iyi değerlendirebilmesi için onları yok etmek ister. bu iş için de köyün cadısı ya da büyü işleriyle uğraşan kişisine yaktırır bunları. neden? çünkü şeytan işidir bu. yöntem tartışılır, daha gerçekçi bir alternatif düşünülebilirdi ama bence bu da güzeldi. ben küçükken televizyon izlerken çok enseme tokat yedim "kapa len şu şeytan icadını" diye. köylerimizde sinemaye, tiyatroya bakış açısı hala böyledir. misal biri gülünecek bir duruma düştüğü zaman kendine gülenlere ilk ne der? "tiyatro mu oynuyor la burda" ...işte size halkımızın sinemaya ve tiyatroya bakış açısı.
sonra şu taşınma işini ele alalım. babam emekli memurdur. çok yer dolaştık. o zamanlar cep telefonu, msn, facebook olmadığı için nice aşklarımızı, nice dostluklarımızı kalbimize gömüp başka diyarlara yol aldık. bence çok gerçekçiydi. ufak bir kasabada kızlar aşklarını içinde yaşar. dile düşme korkuları, adının kirletilme kaygıları hep ön planda olur. ben de çok istedim mehmet'e iki satır bir şeyler yazmasını, delikanlının bunları okumasını ama filmi izleten en büyük öğelerden biriydi bu. acaba ne olacak merakı...
az bütçeyle çok şeyler başarmış 2004 yılı yapımı olan bu film yerli ve yabancı katıldığı tüm festivallerden ödülle dönmüştür. gururumuzdur.
--spoiler--
Film, içten senaryosu ve karakterlerin bu senaryoya çok yakışan samimi şivesiyle izleyenin içini ısıtıyor. Ancak ağır tempoda ilerleyen film zaman zaman bunaltıcı olabiliyor. Yine de verdiği "karpuz kabuğundan gemiye binersen çabuk inersin" mesajı insanı gülümsetirken düşündürüyor. Çocukken hayaller ne kadar ulaşılmaz ve imkansızsa, yetişkinlikte bir o kadar mütevazılaşmakta. Fakat yetişkinliğin o hayallere ulaşma arzusu ve çabası, çocukluğun coşkusuyla boy ölçüşemeyecek kadar soluk ve cansız. Ama her türlü engele rağmen hayal etmenin, hayali gerçekleştirme çabalarının güzelliğini vurgulayan film büyük bir alkışı sonuna dek hak ediyor.
--spoiler--
yahu tamam fena film değil. bir sürü kurgu hatası, kamera kullanımı gayet vasat falan neyse yine de fena değil diyelim de usta adam alıyor koskoca nuovo cinema paradiso dan bariz arak hikaye üretiyor. herkes de buna alkış tutuyor, yetmiyor bir sürü de ödül veriyorlar. diyecek hiç birşey yok. cidden yok...
türk sinemasının cinema paradiso 'sudur bu yapıt. ve de sinema içinde sinema aşkını o denli iyi vermiştir ki orjinalliğiyle fazla söze gerek bırakmamıştır. lakin son derece kötü bir durum oluşmuştur bende bu filmi izledikten sonra. ahmet uluçay ' ın ölümü nice güzel filmden mahrum kılmıştır bizi.
filmi hatırladıkça bu acı gerçekle yüzleşmem dokunuyor bana. aynı uruguay sinemasından çok sevdiğim whısky 'nin yönetmeni juan pablo rebella 'nın ölümü gibi.
belki çok daha iyileri çıkacaktı zamanla. artık çıkamayacak diyerek iç geçirip üzülüyorum şahsen.
her halükarda, özel bir film!
10 üzerinden 8!
ahmet uluçay'ın ilk uzun metraj filmi. ezel akay'ın da desteğiyle çok samimi bir film ortaya çıkmış. film çok sıcaktı ve bundaki en büyük etken oyunculuklar, güzel diyaloglar ve karakterlerin kullandığı şiveydi. çocuk oyuncular o kadar iyi oynamış ki, çoğu oyuncuların veremediği aşkı ve aşk acısını bile mükemmel bir şekilde yansıttılar. kısıtlı bütçeyle bu kadar iyi bir film çıkarmak da ayrı bir başarı. türk sineması için çok önemli bir eser ve ahmet uluçay'ın sinemaya saygı duruşudur. mekanın cennet olsun ahmet uluçay.
