bir insan ne zaman kalbine 1 kişiden fazla kişiyi almayı başarmışsa işte o zaman karmaşık duygular içindedir.
bir insan ne zaman kalbine 2 kişiden fazla kişiyi almayı başarmışsa işte o zaman daha karmaşık duygular içindedir.
bir insan ne zaman kalbine 3 kişiden fazla kişiyi almayı başarmışsa işte o zaman daha daha karmaşık duygular içindedir.
bunu formülleştirirsek;
bir insan ne zaman kalbine n kişiden fazla kişiyi almayı başarmışsa işte o zaman (n-1) tane daha karmaşık duygular içindedir.
anlamadığın,anlayamadığın,anlayıp görmek istemediğin,görüp anlamak istemediğin...uzar gider...tek bir gerçek vardır...karar vermek zorunda olduğun...ama yapılacak en iyi şey sabredebilmektir...çünkü her karar bir kaybediş;her seçiş bir vazgeçiştir...
bazen karışır duygular birbirene hani,
hani insanları anlayamazsınız.. ve başlarında siz gidersiniz anlayamadıklarınızın..
hani anlamsız olur, sevmek, sevilmek, yaşamak, ölmek..
hani tat almazsınız içinize çektiğiniz dumandan, yediğiniz yemekten..
uzaklardan bir yer gelir gözünüzün önüne, gitmek istemediğiniz, sevmediğiniz kişilerle konuşmalar..
sebepsiz yere uykunuz gelir, karnınız acıkır..
bir şarkı gelir yazmak istediğiniz, bağlanamayan bir türlü ve kimsenin söylemediği..
saçmasapan işler yapmak istediğiniz, amacı olmayan, amaçsız..
sonra böyle, hani entry girersiniz, kimsenin anlamadığı neden, kime, nasıl.. ve sonuna 3 nokta koyarsınız...
(bkz: senin kafan karışmış)
insanın aynı anda heyecan ve korku duygularını yaşaması ve bunun üzerine kalp ritminin hızlanması, insanın bir kişiyi ölesiye sevmesi ve aynı kişiyi öldüresiye nefret etmesi veya kafasını bir şeylere yorduğunda midesine arı girdiği zamandaki hissettiği duygulardır.
aynı dakikada istemek, vazgeçmek, özlemek ,özlemine gem vurmak gibi durumları benimseyen insan ruhunun; semazen gibi döne döne anlam arayışı sürecidir. en son hiç birşeyi düşünmemek eylemi benimsenir o da duygusuz, tepkisiz biri eder insanı.*****
boşluğu getirecek bir düşünce girdabına kapılmak. emin olamamanın verdiği güvensizlikle titremek ama kendine gelememek, hayattan kopuk olmak ve her yandan fışkıran depresyona engel olamamak.
tanım yukarıdaki gibi olsa da, yersiz yönsüz bir gidişatın pençesinde değişim geçirmekten ibarettir.
