islamiyete inanmış insanların bunu bilmesi çok güzeldir. fakat aynı samimiyeti gösterememeleri ve müslüman insanların kalbini kırması da ayrı bir durumdur. ne diyim dininiz nasıl diyorsa öyle yapın.
Daha iflah olmayız, elimizle ateşe attık sevdiğimizi. Ne yapsın ceylân, söyle bana sultanım, en çürük dalı urvet ül vüskâ sanarsa?
Bi çare bana, ben biçareyim, çarem kendimde mi, sorsan bir ne haldeyim, bu dem geçer de mi sultanım? Sana malûm olur bir tebessüm et mededhâhına Naçarım, avareyim..
şu hayatta kimse benim kalbimi kıramadı belki de o yüzden böyle karaktersiz biriyim. biri kalbimi kırıp beni düşünmeye sevk edip, doğru yola girmeme vesile olabilir mi lütfen??
