müslüman olmaya yanaşmayan insanlar için kuran'ın tanımladğı ademoğlu. o değil de ben inanamıyorum işte. neresinden tutsam elimde kalıyor din denen şey. aklım ve mantığımla hareket ettiğimde dinin aslında ne kadar boş bir şey olduğu kanısına varıyorum. sırf düşündüğüm için mühürlenmiş olmak da beni dinden soğutan ayrı bir etken.
--spoiler--
onlardan kimi gelip seni dinler. nitekim yanından çıkıp-gittikleri zaman, ilim verilenlere derler ki: "o biraz önce ne söyledi?" işte onlar; allah, onların kalplerini mühürlemiştir ve onlar kendi heva (istek ve tutku)larına uymuşlardır. (muhammed suresi, 16)
--spoiler--
Müslüman olmaya yanaşmayan değil de , varlığı koskoca bir soru işareti olan bir şeyi sorgulayıp somut bir delile rastlayamadığı için inanmayanlar diyelim.
öbür tarafta sorgu suale alınmaması gereken insandır. eğer allah kalbini mühürlediyse yapacağı bir şey yoktur. o yüzden eğer inanmıyorsa bu onun suçu değildir. dolayısıyla mesul de değildir.
şimdi ben her ne kadar müslüman da olsam bazen tvlerdeki dini konuşmalardan, camiye gitmekten vs. çok sıkılıyorum. eğer sıkılıyorsam ve mizacım böyleyse bu benim mi suçumdur. camiye bi gidiyorsun imam hep bildik şeyleri söyleyip duruyor, sonrasında da allah rızası için camimize yardım yapalım diyor. ne menem camiyse hiç masrafları eksik olmuyor a.q. ve bütün bu konuşmalar beni sinir ediyor, bu nedenledir ki dini, kişisel yaşama taraftarıyım, dini binaların içinin boş olduğunu düşünüyorum. onları söyleyen imam bile dediklerini yapmıyor. etraf kul hakkı yiyen imamlarla dolu ne yazık ki. o yüzden hiçbirine güvenmiyor ve onlarla aynı ortamı solumaktan bile kaçınıyorum.
alacakaranlık serisinde bahsedilen mühürlenmeyse eğer, aşık olmaktan çok çok daha ileri bir şeye maruz kalan insandır. maruz kalan dedim, dikkatinizi çekerim.
